C-TAKT#7 dag 3 (9 september): Charlotte Bouckaert – Dounia Mahammed & Alan Van Rompuy – Karel Tuytschaever
09.08.2021
C-TAKT#7 – Dag 3: programma – donderdag 9 september
Charlotte Bouckaert – 11 seconds
Donderdag 9 september 2021
19u30
C-mine
Een tiental seconden is de gemiddelde tijd die een museumbezoeker over heeft voor een kunstwerk. In 11 seconds bekijkt Charlotte Bouckaert samen met haar publiek een voorstelling lang één foto: een buitenaanzicht van het Guggenheim Museum in New York.
Charlotte Bouckaert is gefascineerd door fotografie. In haar performances hanteert ze de camera zo, dat niet de gestolde foto onze aandacht krijgt, maar wel de actie die eraan voorafgaat. Of, zoals in 11 seconds, krijgt een foto een nieuw leven in verrassende verhalen.
Op het toneel staat een werktafel met papier, schaar, verf, etc. Het atelier van een bricoleur. Een videocamera projecteert op de achterwand wat er op de tafel gebeurt. De performer manipuleert de foto continu en laat zo onze lezing van het beeld verschuiven.
De foto van het Guggenheim Museum is voor Charlotte Bouckaert het vertrekpunt van een speelse verkenning van onze manier van naar kunst te kijken, van de relatie tussen de kunst en de werkelijkheid, van het museum als instituut, van fotografie en vergankelijkheid, enz. Eerst en vooral wil 11 seconds een ode zijn: aan de kunst zelf, aan kunstenaars en aan onze moeizame pogingen om iets zinnig te zeggen over kunst.
Info & tickets via C-mine
Credits: Concept & performance: Charlotte Bouckaert // Dramaturgie: Bart Van den Eynde // Audio Mix / Extra Sounddesign: Benjamin Dousselaere // Original Muziek: Nicolas Roseeuw // Techniek: Christoph Donse // Productie: Platform 0090 // Coproductie: Toneelhuis, C-TAKT // Met de steun van: Workspacebrussels Met dank aan Kunstenwerkplaats, Zsenne Art, De Grote Post Oostende
Dounia Mahammed & Alan Van Rompuy – GNAB◊RRETN¡
Donderdag 9 september 2021
20u45
C-mine
GNAB◊RRETN¡ is een experiment in communicatie. Een concert over vinden en verliezen dat je je herinnert, maar dat nooit plaatsvond. Twee ontheemde wezens die zichzelf/alles voortdurend bij elkaar rapen. Een warme sciencefiction op zoek naar connectie in vervreemding.
Alan Van Rompuy en Dounia Mahammed, deden onderzoek naar geluidsoverlast (voor zowel mens als dier), patronen, selectieve doofheid, gewenning en ruis in verhouding tot stilte: iets dat ophoudt met bestaan, de (na-)galm, echo, herinnering van iets dat voorbij is, waardoor het voelbaarder of hoorbaarder is dan toen het nog bestond.
Ieder met hun eigen achtergrond willen ze muziek, tekst en beweging in elkaar laten overlopen, gevolg laten zijn van elkaar, in een andere context plaatsen: beweging brengt geluid, herhaling wordt ritme, woord is klank, klank wordt gevoel(d).
In een speelse (de)constructie van verschillende talen gaan ze op zoek naar betekenis en onzin, naar abstractie en taal schommelend tussen het verstaanbare en het enkel voelbare.
Info & tickets via C-mine
Credits: Een creatie van: Dounia Mahammed & Alan Van Rompuy // Outside eye: Myriam Van Imschoot, Fulco Ottervanger, Mira Bryssinck // Decor, licht en klankbord: Michiel Soete // Kostuum & foto’s: Lieselot Siddiki // Video: Grégoire Verbeke // Productie: wpZimmer // Co-productie: Brakke Grond, KAAP, Vooruit, C-TAKT, PILAR, Zinnema, Volta, De Grote Post // Met Steun van: De Vlaamse Overheid // Met dank aan Rosas, Simon D’Huyvetter, Merel Van de Gehuchte
Karel Tuytschaever – THE TRANSPARENT BODY (installatie)
Woensdag 8 september 2021
doorlopend
C-mine
Over het portret dat in een breed aantal disciplines wordt gebruikt – theater, film en beeldende kunsten – zijn in historische kunstreflecties en -stromingen vele interpretaties verschenen. Het portret werd reeds herleid tot een genre, een format, een stijloefening, een afbeelding, een inbeelding, een verbeelding, een indruk, een afdruk, een representatie, een voorstelling, … .
Dit losgelaten, onderzoekt Karel Tuytschaever de weg naar het portretbeeld toe. Hij gebruikt het portret-maken als methode voor een tweejarig onderzoekproject, The transparent body. Zo wil hij met een open blik, met een achtergrond in de performatieve kunsten, inzichten krijgen in de manier waarop beeldend kunstenaars vandaag de dag naar lichamen kijken. Wat kan een portret vandaag de dag betekenen of mogelijk maken?
Er waren al twee delen in het proces. Een jaar lang stelde hij zijn lichaam ten dienste van de praktijk van portretmakers uit de 2D en 3D beeldende kunsten. Allemaal stelde hij hen dezelfde vraag: zou je een portret willen maken waarvan jij vindt dat dit een oprecht belichaamd portret is van mij, gezien door jouw ogen? Vervolgens maakt Karel nu zijn denken over een selectie van 36 ontmoetingen tussen hem en portretkunstenaars deelbaar in een immersieve installatie. 36 portretten uit het jaar dat hij 36 jaar is geworden.
Hierna neemt Karel al deze portretten als bronmateriaal om een jaar lang te focussen op het maken van een oprecht belichaamd zelfportret in de theatrale ruimte, zijn eerste soloperformance. Deze installatie is alvast de proloog.