Voor zijn project Walking the Line trekt choreograaf Benjamin Vandewalle de stad in. Hij leidt een groep toeschouwers in een reeks doelbewuste acties: sommige acties zijn banaal, andere onconventioneel. De deelnemers transformeren van individuen tot één collectief lichaam.

Walking the Line is een wandelchoreografie die de publieke ruimte hervormt en laat herinterpreteren. Het is een aaneenschakeling van tableaux vivants die het publiek toelaat om het potentieel van de publieke ruimte te herontdekken. Door een andere fyieke positie in te nemen, deel uit te maken van een groep en vanuit nieuwe perspectieven te kijken, wil Vandewalle een verschuiving veroorzaken in de manier waarop we onze dagelijkse omgeving waarnemen.

Walking the Line is een mix tussen performance, choreografie en installatie met een sterke visuele impact. De voorstelling draait rond beweging, en haar verrassende fysieke, psychologische, sociale en ruimtelijke consequenties.

project details

“The public space is where conflicting points of view are confronted without any possibility of a final reconciliation”. (Chantal Mouffe, Agonistics)

Onder de titel van Studio Cité (werktitel) wil Benjamin Vandewalle een reeks installaties, performances en interventies combineren op één plaats, plein of locatie. Gedurende een week transformeert Benjamin deze stedelijke locatie in een artistieke kermis, een speeltuin voor de menselijke blik.

Vandewalle vertrekt vanuit het idee dat de manier waarop we de wereld waarnemen, bepaalt hoe we over die wereld denken en dus in die wereld handelen. Door de manier waarop we waarnemen te veranderen, kunnen we onze gedachten en daden in en over de wereld waarin we leven uitdagen.

project details

Choreograaf Benjamin Vandewalle maakt samen met lokale jongeren van de dansgroep Imago Tijl met Hear in the woods een geluidschoreografie in het midden van het bos.

Hear is een auditieve choreografie die zich ontvouwt rond en tussen de toeschouwers. Choreograaf Benjamin Vandewalle en componist Yoann Durant ontwikkelen een menselijke soundscape die de fysieke kracht van geluid verkent. Voor elke editie van Hear werken de makers samen met een koor van lokale vrijwilligers. Samen met de jongeren van de dansgroep Imago Tijl, maken ze een geluidschoreografie in het midden van Klankenbos, met tal van bestaande geluiden.

Benjamin Vandewalle studeerde in 2006 af aan P.A.R.T.S. In zijn werk onderzoekt hij de perceptie van ruimte en beweging in verschillende contexten, zowel in de theaterzaal als op locatie. Hij werkt vaak samen met beeldend kunstenaar Erki De Vries, zoals bij Birdwatching(2009), One/Zero (2011) en Point of View (2013) en deed reeds verschillende voorstellingen in de publieke ruimte zoals Walking the Line (2017) en het recente Studio Cité (2019). Van 2017 tot 2021 is Vandewalle artist-in-residence in Kaaitheater.

project details

Wat gebeurt er als je een dans creëert met een lichaam dat zich totaal anders gedraagt en anders reageert dan je eigen lichaam? Als een lichaam dat door jarenlange balletopleiding gedisciplineerd is, beweegt met een lichaam dat omgaat met de symptomen van hersenverlamming: gebrekkige bewegingen met overdreven reflexen, slapheid of spasmen van de ledematen en romp, atypisch postuur, ongecontroleerde bewegingen?

Dit duet zal niet de nadruk leggen op verschillen. Het is niet opgezet als een botsing tussen tegenovergestelde identiteiten. Deze dans is een ervaringsgerichte en experimentele choreografie voor twee lichamen die samen bewegen. De performance wil de esthetische normen van hoe we kijken naar dans uitbreiden en het huidige gebrek aan inclusie binnen de danswereld in twijfel trekken. Ze wil alternatieven zien, onderzoeken en uitproberen voor hiërarchische structuren gebaseerd op capaciteiten, geslacht en leeftijd. Hoe fluïde kunnen onze identiteiten worden in een dans?

Benjamin en Veronique willen vertrekken vanuit het verlangen om elkaar uit te dagen, om fysiek, mentaal en spiritueel tot het uiterste te gaan van wat ze denken waartoe ze in staat zijn. Ze raken allebei geïnspireerd door een dans waarbij risico’s komen kijken en waarbij het niet langer duidelijk is wie wie ondersteunt of wie wie leidt. Een dans die de deur opent naar onontgonnen mogelijkheden, onbekende momenten en onverwachte plaatsen.

De twee gaan voor een dansuniversum met vele lagen waarin presence, beweging, spraak, geluid, wisselende decors en licht de complexiteit van een menselijke band ondersteunen door middel van beweging en ruimte. Het decor, een assemblage van kantelende wanden, banken, touwen bevestigd aan tegengewichten, enz. is er om die verbinding tot stand te brengen en te ondersteunen. Om een landschap te creëren dat is afgestemd op de behoeften van de dansers, waarin de wetten van de zwaartekracht op de proef kunnen worden gesteld en de grenzen van wat fysiek mogelijk is worden getest binnen een veilige omgeving.

Zoals in het meeste werk van Benjamin is eenvoud een sleutelwoord in dit duet: een eenvoud die alle contactlagen zichtbaar maakt en elk detail betekenisvol en echt laat worden. Dans gaat verder dan de fysieke gestalten van twee lichamen. Gedachten en emoties van de twee performers tijdens het maken van deze choreografie zullen hun bewegingen begeleiden. De dans groeit in een landschap van soundbites en spraakfragmenten die zijn opgenomen tijdens het creatieve proces om danspartners te worden. Dit biedt verschillende interpretaties van hoe de dans gezien en gelezen kan worden en laat de rijkdom zien van de diepgang die er is tussen twee mensen die samen aan deze ontdekkingsreis beginnen.

project details