Performance-artieste Evelien Cammaert en beeldend kunstenaar Joris Perdieus maken samen een intrigerende en verstilde performance, die het publiek onderdeel maakt van de installatie.

In een intrigerende, verstilde installatie ontleden ze het creatieproces van een kunstwerk. Op een leeg canvas draperen ze een compositie van verschillende gekleurde doeken. Door een liveprojectie ontstaat een compositie van licht, kleur, tijd en ruimte. Grammatica is een laboratorium voor de relatie tussen kunstwerk, kunstenaar en publiek.

project details

Absorbing Exposure is een beeldende performance die op zoek gaat naar het sublieme moment dat al voorbij is. Op welke manier hebben licht en tijd een invloed op onze ervaringen en vervolgens op onze herinneringen?  En kunnen we, door op deze ervaringen een ander licht en een andere tijd te werpen, ze opnieuw laten bestaan in een parallel universum?

Tijdens de voorstelling worden live foto’s gemaakt van de ruimte (en tijd) waarin de performance plaats vindt. Aan de hand van projecties, het geheugen van de camera, dat van de performer en van het publiek, poogt Evelien Cammaert momenten en ervaringen uit het verleden opnieuw te lokaliseren, een nieuwe plek te geven en te kaderen, alvorens ze weer door het duister worden opgeslokt. Beelden ontstaan, verdwijnen, verschijnen weer, transformeren en verdwijnen opnieuw. Gaandeweg blijven er steeds andere sporen achter, tijd en beeld versmelten en lijken elkaar wederzijds te willen opheffen.

project details

In een ruimte die het midden houdt tussen tentoonstelling, diavoorstelling en performance begeef je je in het schemerdonker. Je wordt uitgenodigd om tijd door te brengen met analoog geprojecteerde beelden en geluiden in een scenografie die langzaam en constant in verandering is.

Performers bedienen dia projectoren en laten beelden verschijnen, verdwijnen en reizen door de ruimte op quasi-architecturale ruimtelijke elementen die aan paravents doen denken maar evenzeer filters zijn voor het licht en de geprojecteerde beelden, die vooral hun best lijken te doen om te vervagen zoals herinneringen en ook dia’s dat doen als ze lang bestaan. Ook de omgeving verandert. In de tussenruimte ontstaan steeds nieuwe plekken, kleine hoekjes en pleintjes met telkens een andere sfeer, overal kan je zitten of liggen.

Verschillende gradaties van abstractie en herkenbaarheid, visueel en auditief, worden naast, over en tegenover elkaar geplaatst. Projecties tonen een gefotografeerde werkelijkheid in schilderachtige beelden waardoor dromerige herinneringen opgeroepen worden. Die beelden komen naast meer abstracte, grafische composities te staan. Het verhalend potentieel is voelbaar maar blijft steeds onopgelost in een zoektocht naar atmosferische verfijning en ruimtelijke precisie. Een soundtrack die live ontstaat roept een eigen ruimte op met dynamische geluidsextracten die refereren aan een natuurlijke omgeving, een landschap, een tuin.

Als toeschouwer voel je je aandacht meanderen doorheen kleur en licht in een ruimte waar geluiden van gierende wind, synthetische krekels en een zoemende sinustoon de foto’s bijna tot leven brengen. Je bent getuige van een traag en minutieus compositorisch proces. Beelden worden zorgvuldig in resonantie gebracht met tijd, ruimte en geluid, terwijl je zelf steeds nieuwe wegen en plekjes vindt in de ruimte. Hoe langer je rondwandelt, zit en ligt in deze tuin van licht en kleur, hoe meer lagen en aspecten zich openbaren.

Voor deze installatie en performance vertrok Evelien Cammaert vanuit een zoektocht naar plekken die betekenis krijgen door de sfeer die ze ademen. De kunstenaar onderneemt haar creatieproces langzaam, zorgvuldig en intuïtief, reist rond, verhoudt zich op een eigenzinnige manier tot het landschap en kijkt op een immersieve manier naar plekken en foto’s om te ontrafelen hoe ze zich op dat moment aan haar perceptie presenteren. Het is die manier van kijken die Evelien Cammaert met de kijker wilt delen. Over een periode van drie jaren fotografeerde ze twee 35mm filmrolletjes aan analoge dia’s van landschappen, tuinen en huizen. De keuze voor analoge fotografie weerspiegelt de vertraging in het minutieuze werkproces van de kunstenaar en in het tempo van de performance waartoe je ook als toeschouwer wordt uitgenodigd.

project details

‘Archival Branches’ is een onderzoek en artistieke praktijk, waarin Evelien Cammaert zich verdiept in de rol en betekenis van het kunstenaarsarchief. Ze ontwikkelt een werkwijze die haar artistiek onderzoek, creatie en presentatie met elkaar verbinden. Door haar eigen archief te benaderen als een (metaforisch) landschap, creëert ze een mentale en/of ruimtelijke omgeving waarin ze zichzelf als mens en kunstenaar onderdomelt en een weg zoekt in een veld van steeds veranderende herinneringen.

project details

Op vrijdag 8 en zaterdag 9 december 2023 streek de achtste editie van Winternights neer in en rond de Lutherse Kerk in Maastricht. Tijdens het gratis toegankelijke performing arts festival kan je ‘onaf’ werk, oftewel work-in-progress, zien van verschillende theatermakers, performers, choreografen, componisten en beeldend kunstenaars, op verrassende locaties.

Deze achtste editie van Winternights bestaat het programma uit een breed scala aan makers die hun artistieke onderzoek zichtbaar maken. De makers zijn allen verbonden aan en uitgenodigd door de organisatoren C-TAKT, SoAP Maastricht en VIA ZUID. Dit jaar zijn het Barabara Tjonck, Esra Çopur & Philipp Cahrpit, Evelien Cammaert, Gerben Vaillant, Jelle Huizinga, Johannes Bellinkx & Daan Brinkmann, Karen Hendrickx, KIN Collective, MOHA, Moni Wespi en Naomi Steijger & Lieselot Mariën die hun werk toetsen en testen met het Winternights publiek. De on-afheid van het werk geeft de gelegenheid aan de aanwezige toeschouwer om na afloop van alle presentaties in gesprek te gaan met de makers.

De Lutherse Kerk vormde ook dit jaar de uitvalsbasis van Winternights. Verschillende ruimtes in en rond de Lutherse Kerk, het Statenkwartier en het Sphinxkwartier werden ingericht als presentatieplekken, ateliers, labo, theater en dansvloer.

project details