Asfaraswecantell is een transdisciplinaire voorstelling waarbij stem en beweging verweven worden. Het is een performance voor 2 zangers en 2 dansers die elk hun eigen discipline zullen overstijgen. Ine vertrekt in haar werk altijd van het geluid, voor dit werk schreef zij een stemcompositie van 50min die de fundering vormt voor alle andere elementen als beweging, scenografie/ruimte en licht. Het werk is een portret van onze “24-on-going” maatschappij, waarbij de invloeden van multitasking en het non-stop bezig zijn op de performer, onderzocht worden. Ine werkt met het combineren van verschillende lagen, als stem, beweging en ruimte, en experimenteert met hoe deze lagen zich tot elkaar verhouden en hoe zij onafhankelijk (of niet) van elkaar functioneren. Door middel van verschillende technieken gaat zij op zoek naar het desoriënteren van performer en publiek, en schept op een absurde en virtuoze manier een eigenaardige wereld van geluid, beweging en ruimte. Zij is niet alleen op zoek naar het portretteren van ons drukke bestaan, maar wil tevens inzoomen op de poëzie van de simpele handeling.

project details

Een duet tussen lichaam en stem.

Omringd door toeschouwers aan alle kanten, improviseren Claes en Vandewalle zowel vocale compositie als dansbeweging, binnen een vloeiend kader van compositorische taken en tools. Deze veeleisende uitdaging genereert een verrassend en voortdurend transformerend auditief en visueel landschap, dat elke keer dat het duet wordt uitgevoerd volledig anders is.

Net als in haar vorige werk experimenteert Ine Claes met strategieën van desoriëntatie en multitasking, wat resulteert in een specifiek soort concentratie die het vermogen heeft om de ervaring van zowel tijd als ruimte te veranderen voor de toeschouwer, die zich ook lichtjes gedesoriënteerd kan voelen.

In seizoen ’20-’21 deed ze onderzoek naar akoestische vocale loopsystemen met vocalisten als Lynn Cassiers, Maja Jantar, en Justine Maxelon. In dit duet wilde ze het potentieel van deze techniek verder onderzoeken, wat ze teweegbrengt in het lichaam, en hoe ze het lichaam kan bewegen in de ruimte.

Claes en Vandewalle blijven nauwgezet afgestemd op hun omgeving en behouden een continue verbinding met elkaar gedurende de hele performance. Hun onmiddellijke compositie, van stem en beweging tegelijk, resulteert in een fascinerend gevoel van spanning en een variëteit aan onverwachte verbindingen, ontkoppelingen en resonanties tussen hun lichamen, en tussen de diverse reeks geluiden en bewegingen die ze genereren.

In 2022 zal Ine de voorstelling finaliseren en gaat een samenwerking aan met geluidsingenieur Marc Doutrepont, kostuumontwerper Frédérick Denis en lichtontwerper Gaspar Schelck. Alle visuele en auditieve elementen zullen een hechte relatie aangaan, op elkaar inspelen en elkaar beïnvloeden.

project details

Crash Test is een transdisciplinaire interactieve performance-installatie gericht op kinderen en gezinnen. Een project dat tekenen, geluid en beweging in dialoog brengt met een combinatie van oude en nieuwe media. Een project voor families waar ook kinderen tussen de 9 en 12 jaar participatief aan deelnemen.

Crashtest is het tweede project waarvoor beeldend kunstenaar Line Boogaerts en muziek- en performancemaker Ine Claes samenwerken. Crash test heeft een lange geschiedenis en bouwt voort op Line en Ine’s performance ‘Interval Wiper Switch’ maar heeft een andere insteek.

In Crash test tekent Line met grote (en kleine) gebaren op een grote glasplaat. De tekeningen worden met behulp van een grote overhead geprojecteerd op een projectiescherm dat in de ruimte hangt. Kinderen maken deel uit van een ’tableaux vivant’ terwijl ze door de ruimte bewegen op een parcours dat voor hen is uitgezet op de vloer/speelplaats. De kinderen bewegen met objecten en kostuums, hun bewegingen en poses vormen schaduwen op het scherm. Op deze manier versmelten de schaduwen van de kinderen met de tekeningen van Line en vormen de twee lagen een poëtisch geheel. Ouders en kinderen kunnen vanaf de andere kant van het scherm meekijken. Ze zien de 2 lagen samensmelten op het scherm.

Het project verwijst naar autorijden en roept een specifieke manier van aandacht op: vervreemding. Je rijdt langs vreemde gebouwen. Vormen en staketsels duiken op langs de kant van de weg. Zag je die lichtflits door het raam? Zag je die figuur langs de kant van de weg? Zag je daar iemand staan achter dat raam? Half slapend, half dromend op de achterbank, de straatlantaarns, de bomen,… vervormen tot vreemde figuren… . De afwisseling van betekenissen is een constante in het werk. Concrete objecten, lichamen en visuele aspecten worden omgevormd tot een droomachtig werk waarin herinnering en subjectiviteit centraal staan. Ine en Line zullen interviews houden met kinderen en hen vragen stellen die gerelateerd zijn aan het thema van het werk en het thema van reizen, herinneren. Deze zullen de inspiratie vormen voor de beelden die ze creëren. Fragmenten van de interviews zullen door Ine ook gebruikt worden in haar muzikale compositie die de voorstelling ondersteunt.

De muziek die Ine zal maken gaat uit van het idee van de bizarre tussenwereld waarin je je bevindt als je reist. Ze zal zich richten op de grens tussen concreet en verbeelding waarin je je bevindt als je als kind op reis bent. Half slapend vervorm je de geluiden die je hoort. De liedjes die mama zingt spelen zich af in je hoofd, het gebrom van de auto wordt vervormd in je dromen.

project details