Biografie
Karel Burssens is een transdisciplinair kunstenaar die opgeleid is als architect en ingenieur. Aanvankelijk werkte hij samen met Bogdan & Van Broeck Architects en Bureau Bas Smets. Vervolgens werd hij hoofd architectuur bij villa eugénie, terwijl hij werkte voor een breed scala aan modeshows voor o.a. Dior, Lanvin en Kenzo. In 2010 begon hij samen te werken met Jeroen Verrecht onder de naam 88888 en ontwikkelde hij zowel in opdracht als in eigen beheer internationale projecten rond scenografie, installatiekunst en architectuur.
Karel Burssens’ eigen artistieke praktijk evolueert momenteel langs de zijlijn van verschillende werelden: sculptuur, installatie, performance en scenografie. Zijn werk, dat zich manifesteert in verschillende fysieke schalen, gaande van autonome objecten en sculpturen tot complexe performance-georiënteerde projecten, is gericht op het initiëren van reflecties op onderwerpen zoals de hedendaagse samenleving, systemen, technologie en de menselijke interacties daarmee.
In september 2019 gaat zijn project Currents in C-Mine in première, waarbij een sculpturale performance vorm geeft aan Burssens’ eerdere transdisciplinaire ervaringen en onderzoek.
Meer info
Foto: Karel Burssens
In residentie Currents
12.11.2018 – 16.11.2018
Currents ontvouwt zich in twee delen, als een duurzame installatie en een performance. De installatie verkent de eenvoudigste vormen, een lijn, omgezet in een lichtsculptuur. Door herhaling definieert het niet alleen ritme, ruimte en licht, maar ook de bewegingen van een danser. Hij zal de bewegende sculptuur ontmoeten en confronteren in een poging om de relatie tussen mens en machine te herconfigureren.
De oorspronkelijke staat van vervreemding wordt geduwd om een poëtisch rijk te bereiken, een gelaagd landschap om in te dromen. Als zodanig willen zowel installatie als performance onze hedendaagse positie onthullen als entiteiten die gedwongen zijn zich aan te passen aan een steeds veranderende wereld, zowel op technologisch als op sociaal-politiek niveau. Hoe gaan we met deze situaties om? Hoe vinden we voortdurend een nieuwe balans in onze eigen omgeving en hoe gaan we hier op grotere schaal mee om?
