Biografie
Nelle Hens is kunstenares en gefascineerd door beweging en rust. De basis van haar werk ligt in het faciliteren van dynamische stabiliteit. Dit doet ze in de rol van danseres, choreografe, yoga docente en vertrouwenspersoon. Ongeacht de vorm van haar praktijken, berusten ze telkens op eenzelfde basis van ont-moeten* en groeien ze in continuïteit vanuit een innerlijk luisteren. Nelle haar persoonlijke yogabeoefening vormt hiervoor dagelijks de basis en ondersteunt haar om van binnenuit te bewegen en vaardiger de wereld in te gaan. Nelle studeerde dans aan het Conservatorium in Antwerpen (Artesis, 2003- 2006) en SEAD, Salzburg Experimental Academy of Dance (2009- 2011) en danste in voorstellingen van onder andere Trisha Brown, Jan Fabre, Tom Struyf en Jan Martens. In 2015 begon ze een persoonlijk onderzoek naar ‘ont-moeten’ en ontving in september 2016 een onderzoekssubsidie van de Vlaamse overheid. De resultaten van de verkenningen waren te zien in Momentum; BOUGEB 2017; reFLEXessions; Het Bos met de steun van DeTheatermaker; Bouge Bouche met de steun van CCDeSter en haar blog. In 2018 initieerde ze ONT MOET, zowel een artistieke praktijk als een samenwerkingsverband. Centraal staat een gedeelde passie voor beweging, dans en noties als kunstenaarschap, zelfzorg en uitwisseling. ONT MOET wordt momenteel ondersteund in haar traject door C-TAKT, DeVeerman en CCdeSter.
Meer info
Foto: Rasa Alksnyte
In residentie Nobody
18.06.2018 – 30.06.2018
ABRACADABRA. Ik geef je iets wat ik niet bezit en ontvang wat er niet gegeven wordt. Sesam, open u!
Nobody is een 1 op 1 rituele ontmoeting en uitvoering in het kader van een hotel. Twee kamers, twee dansers. Elk van hen beoefent ‘ont-moeten’ en geeft een dans aan iemand van het publiek. Niet het dansen ‘voor’, maar met de intentie een dans te ‘geven’. Van danser naar dans; van lichaam naar beweging; van vorm naar energie.
Ont-moeten is een Nederlands woordspel waarin een fundamentele verschuiving ligt. Wanneer je het woord in twee deelt, wordt het ‘niet moeten’. Van een persoonlijke zoektocht naar stilte in 2015 tot een artistiek en niet-resultaatgericht onderzoek in ‘ont-moeten’ in 2016. De uitkomst was de ont-wikkeling van hulpmiddelen voor psychologische, emotionele en fysieke terugkoppeling. De praktijk evolueerde in de praktijk van delen, ‘het geven van dansen’. De eerste stappen zetten in ondernemerschap en het balanceren van raamwerk met inhoud.
In residentie No Body
01.01.2020 – 01.01.2020
‘No Body’ is het tweede deel van een tweeluik. Het is ontstaan als een rondreizend project van ONT MOET, bestaande uit verschillende opeenvolgende residenties. Tijdens de tournee van residenties, zette we de deuren van de werkruimte open voor een publiek. In de vorm van deelmomenten, zogenaamde ‘partiformances’, nodigden we de bezoekers uit om actief deel te nemen aan het werkproces en onderzoek.
Met de naam ‘partiformance’ maken we de combinatie van participatie en performance; geen van beiden is zonder de andere. Ook de nuance van ‘feest’ ligt erin, omdat we ons inzetten om via ‘free flow’, momenten van vreugde en verbinding te faciliteren.
Op dit moment heeft No body zich gevormd tot een volwaardige voorstelling en integreren we de manier van werken (actieve uitwisseling met een publiek tijdens creatieprocessen) in onze werking.
No body was reeds te ervaren tijdens werk residenties in Artist Commons te Brussel, Provinciaal Domein Dommelhof te Pelt en De Veerman te Antwerpen. Meer info en de eerstvolgende mogelijkheid om No body mee te maken, vind je hier.
In residentie Not Thus, Not Thus
01.01.2021 – 01.01.2021
Met het ontwikkelingstraject ‘Not Thus, Not Thus’ werkt Nelle Hens verder op de inzichten en ervaringen uit het eerder onderzoek binnen het collectief ONT MOET. Zo lag in het tweeluik, Nobody en No Body, de focus op het loskoppelen van het mentale beeld dat we vormen rond respectievelijk onze identiteit en ons lichaam. In het traject ‘Not Thus, Not Thus’ richt Nelle de blik op het collectieve belang van verbinding met je eigen lichaam; het faciliteren van de verdieping van subtiele(re) ervaringen en spelen we in op de collectieve behoefte om weer opnieuw in het lichaamsbewustzijn te komen. De onderzoeksvraag in het traject is: ‘Hoe kan ik als choreograaf een structuur creëren, een choreografische taal ontwikkelen waarin ruimte is voor persoonlijke begrenzing voor zowel performers als publiek ? Waarbij flow en uitwisseling gefaciliteerd kunnen worden en subtiele ervaringen een grotere zichtbaarheid kunnen krijgen via de weg van contactimprovisatie en ademhalingstechnieken ?
