Enkidu Khaled maakte met Working Method een voorstelling met een unieke kijk op de vormen die publieksinteractie kan aannemen. Hij laat de voorstelling nooit volledig uit handen, maar slaagt erin het publiek te betrekken in het aanleren van een dramaturgische truc die tot eigenzinnige performancekunst kan leiden. Uiteenlopend refererend naar eigen oorlogstrauma’s en het eigen verlangen om betekenisvol theater te construeren, maakt hij zijn publiek medeplichtig aan het mijmeren over het belang van kunstuitdrukkingen en reflectie.

Wanneer we echter op het punt staan volledig mee te zijn met de voorgestelde werkmethode, slaat Enkidu Khaled de grond onder onze voeten weg en voelen we pas de gelaagde thematiek die in deze kunstenaar schuilt. Geloven we echt dat kunst de wereld kan redden? Hoe ben je als kunstenaar in staat onzekerheid te omarmen in plaats van het je te laten verlammen? En zoals in deze performance zo treffend wordt gezegd … Waarom gaat het denken zo traag en geweld zo snel?