Biografie
HYOID is een in Brussel gevestigde groep van klassiek geschoolde vocale solisten, gespecialiseerd in nieuwe muziek en transdisciplinaire uitvoering. De groep streeft ernaar het traditionele concertformat in vraag te stellen en uit te breiden, en tegelijkertijd nauwe samenwerkingsverbanden aan te gaan met componisten, uitvoerders en kunstenaars van haar generatie. Ze treden zowel a capella als met instrumenten, tape of elektronica op en passen hun bezetting aan elke productie aan. HYOID ontleent zijn naam aan het U-vormige tongbeen, een bot dat helpt bij de dictie en de tongbeweging, het enige vrij zwevende bot in het menselijk lichaam.
Recente optredens vonden plaats op podia en festivals zoals het Manifeste festival (Le 104, Parijs), De Bijloke (Gent), November Music (Den Bosch, NL), HCMF (Huddersfield, UK), Transit festival in STUK (Leuven) en GAIDA festival in Vilnius (Litouwen). In 2017 kreeg HYOID lovende kritieken voor ‘A History of the Voice’ van de Ierse componiste Jennifer Walshe, dat in première ging op Transit (Festival 20-21, Leuven, BE). Het jaar daarop speelde HYOID in theatergroep Ontroerend Goed’s ‘Loopstation’ in Vooruit (Gent) en op KVS/Klara Festival (Brussel). In 2020 werd HYOID uitgenodigd door Opera Vlaanderen om Sinfonia van Luciano Berio uit te voeren in het kader van de productie A Symphony of Expectation, een voorstelling in een regie van Krystian Lada. Datzelfde jaar ging ook newpolyphonies, een samenwerking met Myriam Van Imschoot, in première in Muziekcentrum De Bijloke (Gent), evenals GAME 245 “The Mirror Stage” van Bernhard Lang, in samenwerking met IRCAM, op het Transit festival (Leuven).
In 2021 creëerde HYOID de voorstelling Journal d’un usager de l’espace, gebaseerd op George Perec’s Espèces d’espaces, in samenwerking met choreograaf Benjamin Vandewalle, Centre Henri Pousseur en componiste Maija Hynninen in het Kaaithater in Brussel. HYOID toerde daarnaast ook de voorstellingen ism Jennifer Walshe, Myriam Van Imschoot en Bernhard Lang.In 2022 werd HYOID opnieuw gevraagd voor een uitvoering van Berio’s Sinfonia, deze keer met het Antwerps Symfonie Orkest. Het jaar daarop gaat een nieuwe voorstelling rond Berio’s A-Ronne in première met Filip Rathé, in een regie van Joris Lacoste. De volgende seizoenen zullen onder meer een samenwerking met Halory Goerger omvatten, evenals twee nieuwe cycli van Mauro Lanza, opnieuw met Filip Rathé en zijn ensemble Spectra. HYOID kreeg in het verleden beurzen en steun van IMPULS Neue Musik, Ernst von Siemens Musikstiftung en de Vlaamse overheid. Vanaf seizoen 20/21 is HYOID artist-in-residence in De Bijloke, Gent.
Foto: Koen Broos
In residentie A-RONNE
15.05.2023 – 26.05.2023
Theatre of the ear: live performance met koptelefoon, voor 8 stemmen a capella en elektronica.
Luciano Berio schreef twee versies van ‘A-Ronne’. De eerste voor vijf acteurs en de tweede voor 8 stemmen. Joris Lacoste biedt een nieuwe versie van deze laatste in een hedendaags en elektronisch luisterformaat.
Opgevat als een soort muzikale documentaire over een gedicht van Edoardo Sanguineti, mengt dit muziekstuk fragmenten en toespelingen op tal van andere teksten: vertalingen van de Bijbel, Dante’s ‘Divina Commedia’, Goethe’s ‘Faust’, ‘Het Communistisch Manifest’ van Karl Marx en Friedrich Engels, en stukjes tekst van Roland Barthes.
A theatre of the ear
In deze nieuwe toneelversie brengt Joris Lacoste ten volle naar voren wat Berio een ’theater van het oor’ noemde en dat hij definieerde als een type voorstelling waarbij theatraliteit intern wordt gegenereerd door vocale expressie.In de woorden van Joris Lacoste: “Er zijn geen personages als zodanig, laat staan een plot of argument. De zinnen zelf, de woorden en de stemmen, allemaal versterkt, zijn de echte protagonisten van het stuk. De taal(en) is het hele verhaal, van A tot Z (Z = ‘Ronne’). Het is theater van de geest.”
Live-versie met elektronica en koptelefoon, waarbij verschillende luistermodi worden verkend
Uitgerust met een draadloze hoofdtelefoon hoort de toeschouwer een versie van ‘A-Ronne’, aangevuld met een elektroakoestische proloog gecomponeerd door Sébastien Roux. “Dit stuk, dat 20 minuten duurt, plaatst de toeschouwer in een radioachtige luistersituatie die hem uiteindelijk, bijna als bij toeval, leidt naar een live heruitzending van Berio’s stuk, waarbij de ambiguïteiten tussen stem en elektronica worden verkend, versterkte stemmen of stemmen die in de ruimte weerklinken, stemmen die in de koptelefoon worden afgespeeld of door de koptelefoon ‘binnenlekken’.” (Joris Lacoste)
Onconventionele locaties voor optredens
“De voorstelling is niet bedoeld voor traditionele theaters, maar eerder voor grote ruimtes zoals lege pakhuizen of ondergrondse parkeergarages: luisteren via koptelefoons maakt grote afstanden mogelijk tussen publiek en zangers, maar ook tussen de zangers zelf. Het idee is het verschil te onderzoeken tussen wat wordt gehoord (voor iedereen hetzelfde) en wat wordt gezien (afhankelijk van de bewegingen van elke persoon). De mobiliteit van de zangers en de dirigent zal het mogelijk maken choreografische spelletjes te spelen van verschijnen, verdwijnen, samenkomen en uiteenvallen, dit alles in functie van de partituur van Berio.” (Joris Lacoste)
