Biografie
Karel Tuytschaever studeert in 2007 af aan de acteursopleiding van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen, onder leiding van Dora van der Groen. Tot op heden werkt hij als freelance acteur voor theater, (korte) film en televisie, en doet hij stemwerk voor tv en radio.
Sinds 2008 is hij verbonden als docent bij de bacheloropleiding acteren en hedendaagse dans aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen, en maakt hij er deel uit van het mentorteam van de dansopleiding. Hij coacht regelmatig en geeft workshops en masterclasses onder meer in opdracht van Theaterstudio Nest, OPENDOEK, Universiteit Antwerpen, deDansPunt, Let’s Go Urban Academy, KASKA opleiding scenografie, Zuidpool, Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten & Fontys School of the Arts.
In 2015 richt Tuytschaever het platform BARRY op vanuit de noodzaak een omgeving te creëren waarin hij zijn hybridewerk kan maken, ontwikkelen en verspreiden. Hij herdenkt de manier waarop film, live performance en installatie kan worden gebruikt om te evolueren naar een meer persoonlijke, intieme en eerlijke belichaming binnen de kunsten. Sinds2019 werkt BARRY (BE) in een langlopend samenwerkingsverband met DansBrabant (NL).
In 2020 start hij als onderzoeker in de kunsten aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, met de steun van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. Zijn project Het transparante lichaam (2020 – 2022) is een praktijkgerichte zoektocht naar oprechte belichaming in de actuele 2D- en 3D-portretkunst. Hoe kijkt een beeldend kunstenaar nu eigenlijk naar het menselijk figuur? Het is een kantelpunt waarin hij zijn visie op wat oprechte belichaming binnen de performatieve kunsten is en kan zijn, op de beeldende kunsten ent. Daarna start Karel zijn doctoraatsonderzoek in de kunsten; Als de kunstenaar zijn beeld inslikt (2022-2026) is een diepgaand traject dat graaft in het nog amper geëxploreerde domein van belichaamde kennis binnen de relatie tussen de maker en hun beeld van iemand anders. Hij onderzoekt de rol die de unieke lichamelijkheid van de maker speelt bij het afbeelden van iemand. Tijdens dit traject zoekt hij naar manieren om tot meer wederkerige en duurzame relaties tussen verschillende artistieke disciplines te komen, vindt hij nieuwe inter-mediale vormen, ontwikkelt hij zijn inclusieve visie verder door en verkent hij de reikwijdte ervan.
Tuytschaever hecht veel belang aan de wisselwerking tussen zijn uitvoerend werk als performer, zijn docentschap, zijn onderzoekstraject en zijn eigen werk als maker. Zijn fascinatie voor belichaming en lichamelijkheid in de kunsten speelteen cruciale rol in deze driehoek
Meer info
Foto: Louise De Groef
In residentie TOM
16.07.2017 – 23.07.2017
Een man woont in de stad.
Hij zit, hij ligt, hij staat, hij belt. Hij kijkt. Hij denkt, hij praat, hij fantaseert.
Hij kijkt. Hij weet met zichzelf geen blijf.
Vertrekkend vanuit het portret van een man is TOM een ode aan het kijken naar.
De voorstelling prikkelt de bezoeker om zijn rationele blik en zijn eigen, gestructureerde leven enkijkcodes los te laten. In deze cross-over vervloeien en versterken theater, beeldende kunst en soundelkaar. De voorstelling TOM toont de intimiteit en intensiteit van twee mannenlichamen in eenuitgepuurde en ogenschijnlijk eenvoudige beeldvoering.
Met TOM wil Karel Tuytschaever een taal ontwikkelen op scène waarbij het lichaam als object wordtbenaderd. Naast een artistiek proces, is deze voorstelling net zo goed een onderzoek. Dezezogenaamde art as research ontwikkelt een nieuwe beeldtaal waarin beeldende kunst enpodiumkunst elkaar stimuleren en een nieuwe vorm en verhouding opzoeken.Van hedendaagse beeldende kunst willen we alle voorstudies in het museum zien en uitgelegdkrijgen hoe het werk ontstaan is. Het is vaak het onderzoek dat bijna belangrijker is geworden dan deartistieke output. Hier is de output, TOM de voorstelling, evenwaardig aan het onderzoek.De volgorde van de stappen in het creatieproces zijn zeer bewust gekozen: (1) geluid, (2) beeld envervolgens ‘pas’ (3) belichaming. Het lichaam wordt in de voorstelling TOM ontdaan van deverantwoordelijkheid om in de eerste plaats de inhoud over te dragen. Dat creëert ruimte, nieuwevrijheid. De kijker wordt op die manier gestimuleerd om zijn eigen verhaal te maken, met delichamen als middel. De lichamen staan in functie van geluid en beeld, en de verbeelding van dekijker.Narratieve- en kijkcodes worden in vraag gesteld en ontwikkeld met het doel onze eigentijdsecommunicatie-gewoontes, die meer en meer virtueel zijn, te vertalen en te onderzoeken.TOM zoekt een nieuwe vorm van theater op die tegelijkertijd dicht bij onze dagelijkse ervaringenstaat. Het onderzoekt de relatie tussen communicatie en een noodzakelijke lichamelijkheid – wantzonder lichaam kunnen wij niet communiceren.
In residentie NACHT
16.07.2017 – 23.07.2017
Twee geliefden zien elkaar nooit. Ze kennen alleen elkaars stem. Ze beminnen elkaar via de telefoon. Als schipbreukelingen van de liefde verlangen ze naar een leven in de stad zonder eenzaamheid. Wat is realiteit, wat is fictie?
NACHT is een intiem zintuiglijk hoorspel. Het oor van de toeschouwer vormt de verbeelding van het kijken. Ze beminnen elkaar via de telefoon.
In residentie STRANGER
18.03.2019 – 31.03.2019
Vanuit één mannelijk lichaam verkent Karel Tuytschaever in STRANGER verschillende denkbeelden over de man.
De voorstelling gaat in september 2019 in Belgische première op C-TAKT #3 festival in Genk, en in Nederlandse première in De Nieuwe Vorst in Tilburg.
In residentie Het transparante lichaam
06.05.2021 – 23.05.2021
Het transparante lichaam: over het oprechte lichaam in de actuele portretkunst.
Karel Tuytschaever is al meer dan tien jaar gefascineerd door belichaming en lichamelijkheid in de kunsten. Zijn eigen werk wordt gevoed door de werking van het performerslichaam, de kloof tussen de werkelijkheid van dat lichaam en het tonen ervan in een vormgegeven beeld. Met en door elk werk wordt het kijken naar lichamen continue uitgepuurd en ge(her)definieerd. Wat is de intieme werkelijkheid van een lichaam en hoe maak je het afbeelden ervan op een afgesproken moment van aanschouwen zo zuiver mogelijk?
Dit onderzoek is een kantelpunt waarbij Tuytschaever zijn visie op oprechte belichaming binnen de performatieve kunst wil enten op de beeldende kunsten. Hij wil postmedium exploreren hoe hij tot nieuwe intermediale vormen kan komen om zo zijn visie verder uit te werken en de reikwijdte ervan te onderzoeken.
Hoe komt een oprecht belichaamd portretbeeld tot stand, en wat houdt dat in? De focus van het onderzoek ligt op de weergave van de menselijke figuur binnen de 2D (fotografie, schilder- en tekenkunst) en 3D (beeldhouwen) portretkunst. Tuytschaevers lichaam staat een jaar lang ten dienste van docenten en studenten in het hoger kunstonderwijs in Vlaanderen en van een aantal beeldende kunstenaars die hem zullen portretteren. Interviews met hen en specialisten vormen aanvullend inzicht in techniciteit, visie en lichamelijkheid van het portretteren. Een selectie van deze discipline-brede portrettencollectie cureert Tuytschaever tot een immersieve multimedia-installatie, weg van enig autobiografisch of typologisch parcours. Het lichaam is de centrale, verbindende (f)actor. Daarna en -naast plaatst hij een voorstelling: een oprecht belichaamd zelfportret. Een speciaal ontwikkeld webzine deelt doorlopend zijn ontmoetingen en inzichten.
Beeld: ‘Stefan, 23’, door Leslie Watts (tempera op houten paneel)
Het portret is van de zoon van de kunstenaar. Door te kiezen voor een traditionele techniek en een damast achter het model, wilde Watts dat zijn T-shirt de enige aanwijzing was dat dit een eigentijds beeld is. Omdat moeder en zoon niet meer in hetzelfde huis wonen, zijn enkele uitwisselingen voor de compositie via Skype gebeurd.
In residentie Als de kunstenaar zijn beeld inslikt
02.12.2024 – 06.12.2024
Met dit metaforisch beeld als uitgangspunt, start mijn doctoraal onderzoek in de kunsten. Het is een verdiepend vervolgtraject op Het transparante lichaam (2020-2022): een practice based onderzoek naar oprechte belichaming in de actuele 2D en 3D portretkunsten. Wanneer is een lichaam oprecht in een beeld vervat en wanneer ervaart de kijker dat? Wat zegt onze kijkervaring over wie we zijn en wat geeft dat terug aan het bekeken lichaam? Maar ook, vooral: wat zegt de manier van iemand afbeelden wel of niet over de schepper, de maker?
Als de kunstenaar zijn beeld inslikt (2022-2026) graaft dieper in het amper geëxploreerd domein van belichaamde kennis in de relatie tussen maker en diens beeld van iemand anders. Dit researchgebied is gebaseerd op de meest opmerkelijke tendens die zich aftekende binnen het voorafgaande onderzoek. In de globale beeldcultuur valt me op hoe een lichaam ineen artistiek beeld door de maker vaak als informatiedrager ingezet wordt, gereduceerd tot één eigenschap. Als geobjectiveerd onderwerp dat een idee van de maker éénduidig symboliseert of representeert. De manier waarop de opkomende theater-, dans- of visuele makers – digital natives – iemand anders in beeld brengen, toont me dat er een schijnbaar onvermogen bestaat om iemands ware lichamelijkheid in hun beeld te laten bestaan. Hun beeldvoering vertelt mij dat ze hun eigen unieke lichamelijkheid als maker zo goed als negeren of vergeten in het zien/vastleggen van iemand anders.
Ik onderzoek de rol die de lichamelijkheid van de maker speelt in het creëren van een visuele weergave van iemandanders. Dit door wederkerig mijn hybride makerschap uit te puren en mijn leermethode als disciplinebrede teaching artist aan de Antwerpse Schools of Arts expliciet te maken. Als theater- en filmmaker zoek ik naar nieuwe manieren om lichamen oprecht in een 2D-beeld te vatten, door lens-based media en mijn lichaam als maker als evenmatige instrumenten in te zetten. Zo wil ik tot een meer authentieke lichamelijke beeldtaal komen, die kan doorwerken in hoe ik performerslichamen kan benaderen in een scènische context. In mijn leermethode koppel ik de verschillende disciplines aan lichamelijk bewustzijn en leg de nadruk op hoe de eigen fysicaliteit van makers in opleiding een motor kan zijn binnen hun visie- en vaardigheidsontwikkeling.
Dit symbiotisch en zelfreflectief onderzoek schept een interessant tussenveld waarin een relevant bewustzijn voor hedendaags kunstenaarschap ontstaat, waarbij het lichaam de mediator vormt tussen de wereld en een beeld. Mijnmethodologie vertrekt uit de kernwaarden van mijn praktijk, en wil cruciale elementen benoemen in een evolutie naar een meer integrale en wederkerige belichaamde kunstenaarspraktijk. Een praktijk die bestaat uit de verschillende lagen van zintuiglijke belichaamde kennis. Want dat is nodig omdat onze identiteitsdrang in een gedigitaliseerde netwerksamenleving ons dreigt te weerhouden van productieve betrokkenheid en empathie. Zo hoop ik bij te dragen aan(het bewustzijn van) een meer lichamelijke, voelbare beeldvoering in de visuele- en podiumkunsten, en daardoor een meer gelaagde multisensoriële kijkervaring.
In residentie Sfincterman
02.10.2023 – 03.10.2023
De basis van dit project is de sculptuur ‘Sfincterman’ gemaakt in 2020. Het performatief kunstwerk verandert vormelijk door middel van een handeling.
Samen met regisseur Karel Tuytschaever wordt een nieuw videowerk gecreëerd dat samen met het kunstwerk tentoongesteld kan worden. Het doel van de film is om het performatief karakter van het kunstwerk te tonen en het inhoudelijk aspect ervan te versterken.
