Biography
MOHA is een in Amsterdam gevestigd kunstenaarscollectief dat voorstellingen maakt, workshops presenteert, publicaties bedenkt en alternatieve curatoriële modellen aandraagt. MOHA opereert buiten conventionele kunstinstellingen en werkt in openbare ruimtes met specifieke gemeenschappen, met als doel onze persoonlijke bubbels te breken en verbinding te maken met de dagelijkse realiteit van mensen die we anders nooit zouden tegenkomen.
MOHA’s naam komt uit het Hongaars en betekent mos. MOHA koos deze naam vanwege het feit dat mos in de meest onverwachte omstandigheden groeit. MOHA ziet hun werk als een veerkrachtig levend ecosysteem. MOHA/mos is niet één entiteit en kan daarom niet slechts één vaste definitie hebben. MOHA’s werk groeide uit tot een samensmelting van vele velden: o.a. stedenbouw, antropologie, sociale choreografie, magisch realisme, uitvoerende kunst, guerrilla-kunst en activisme.
MOHA werkt samen met winkeliers, onderhoudsmedewerkers en slagers. MOHA maakt schoon. MOHA maait gras. MOHA babysit. MOHA maakt sandwiches. MOHA maakt sokken. MOHA luistert. MOHA wordt multifunctionele kunstwerkers, organisatoren, verzorgers, vrachtwagenchauffeurs, serveersters, maatschappelijk werkers, bemiddelaars, schoonmakers, geïmproviseerde stedenbouwkundigen en gastheren. Hun positie in relatie tot de contexten waarin ze werken, staat altijd ter discussie. Maken ze deel uit van het onderhoudsteam van het gebouw? Zijn ze een slechte entertainmentact? Zijn zij de artiesten? Terwijl MOHA ernaar streeft de verschillende structuren die ons omringen te begrijpen, wordt MOHA de structuren zelf.
In residentie Who Cares?
01.01.2022 – 01.01.2022
Who Cares? is een artistiek project dat de plaats van ‘zorg’ in onze samenleving onderzoekt. Daarvoor duikt MOHA in zes verschillende beroepen, die op een of andere manier met zorg te maken hebben. “Onze positie ten opzichte van de contexten waarin we werken is altijd in vraag. (…) Terwijl we ernaar streven de verschillende structuren die ons omringen te begrijpen, worden we zelf de structuren.”
Meer info
Who Cares
In residentie We live here, who cares?
01.01.2023 – 01.01.2023
The city, its various social dynamics and the way in which people create and use their living environment in specific places, form the starting point of all their initiatives. They always work in the same way. They are present. They return to the same location day after day, week after week. Their performances start from there and can last a few days, 5 weeks or a year. They meet the same people every day and become part of their routines and landscape. They work with artists, curators, shopkeepers, stay-at-home mothers, scientists, homeless people, cleaners, social workers, nurses, etc. During their process, small conversations, drinking tea, babysitting, cleaning the kitchen and more political and conceptual discussions form the inspiration for their public results. One says that the revolution starts with cleaning the dishes. They say that art is reinvented while washing dishes. Through their projects they create connections between the art field and other disciplines.
As part of the project ‘We live Here, Who Cares?’, a joint collaboration between Woonpunt, Cultuurmakers Maastricht, Via Zuid, SOAP and MOHA, the artist collective lived and worked for a year and a half in the Pottenberg district in an apartment that is expected to end at the end of the year. 2023 to be demolished. From this place they explored the theme of care in relation to topics such as the housing crisis, ‘neighborhood’ and creating a home.
During their stay they developed an intervention in public space called ‘De Pottenberger: golf course, spa and more’, a mobile interactive space that moves through the streets of the neighborhood. The space is expected to be open every second Sunday for several months or even longer. What happens in space evolves over time, not only because of the seasonal changes that go from warm to cold, but also because of the interaction with the environment: who is paying attention and why? Who uses this temporary space and why? Are there collective desires about what this place could become? We do not yet know how this place will function during Winter Night because it is constantly changing, but the public is nevertheless invited to participate in this process. Will they be participants? Observers? Artists? Helpers? Documenters? ‘The Pottenberger, golf course, spa and more’ decides.