Biography
Steven Michel studeerde mime en circus al vanaf jonge leeftijd, en dans en percussie als tiener, voordat hij zich in 2006 in Brussel vestigde. Hij trainde in The P.A.R.T.S. dansschool (Performing Arts Research and Training Studios), geregisseerd door Ann Teresa De Keersmaeker, waar hij afstudeerde in 2010.
In 2009 was Steven in Johannesburg (Zuid-Afrika) waar hij het duet Even but odd uitvoerde, in samenwerking met Nicholas Aphane. Hun werk richt zich op ritme en lichaamspercussie. Het duet werd opgevoerd in verschillende theaters in Europa, net als Steven’s solostuk The desert of Milestones (2010). Het uitgangspunt van deze solo was het idee om muziek te componeren en body-percussieritmes die de kijker meenemen op een fictieve reis van beelden en klank. Met de steun van het DEPARTS netwerk, stapte Steven over naar MDT en Dansenhus in Stockholm in 2012. Hij werkte samen met danser / choreograaf Marcus Baldemar aan hun volgende productie, Model, in verwijzing naar de Franse filmmaker Robert Bresson. In dit onderzoek, gebruiken ze de vocabulaire van cinematografie om een performatief en choreografisch systeem te ontwikkelen.
Steven heeft gewerkt als een tolk bij choreografen, regisseurs en filmmakers zoals David Zambrano (Shock), Anouk Van Dijk en Falk Richter (Rausch, For The Disconnected Child),Lukas Dhont (L’Infini), Daniel Linehan (Being Together Without Any Voice) en Maud Le Pladec (Democracy, Professor), evenals beeldend kunstenaars Théo Mercier en Sarah & Charles. Sinds 2012 werkt hij als tolk samen met de Belgische choreograaf Jan Martens (Sweat Baby Sweat, Victor, The Dog Days zijn voorbij, The Common People).
In 2014 begon Steven een onderzoeksproject gebaseerd op het thema van Audio-Vision, met de steun van de Vlaamse overheid. Zijn ideeën hebben hem ertoe gebracht de “rhizomatische” dimensie van de audiovisuele relatie, als mentale prikkel maar ook als pure zintuiglijke ervaring. In 2016 produceerde hij de solo They Might Be Giants (2016), die momenteel op tournee is. Voor de scenografie werkte hij samen met beeldend kunstenaars Sarah & Charles. They Might Be Giants brengt de kijker naar een ruimte waar muziek en beelden de verbeelding prikkelen en percepties omverwerpen. Het solostuk bevraagt de relaties tussen het kunstmatige, het natuurlijke, het levende, het levenloze, het immateriële en het monumentale.
Steven is momenteel bezig met een reeks performance-laboratoria, die openstaan voor kunstenaars uit verschillende disciplines. De methodologische diversiteit van het onderzoek bouwt bruggen naar nieuwe kennisgebieden en ervaring. Zijn doel is om zichzelf niet te beperken tot een enkele discipline of hulpmiddel, maar om te ervaren verschillende rollen en benaderingen, om verschillende objecten te verkennen en de grenzen tussen te vervagen uitdrukkingswijzen. Hij blijft zoeken en spelen met correspondenties die door hem zijn opgeroepen onderzoek, zoals: fictie en wetenschap; miniatuur en monumentale schalen; harmonie en chaos; hoofdmodi en kleine modi; het oog en het oor; het analoge en het digitale.
Steven Michel ontving een Zilveren Leeuw op La Biennale di Venezia 2019 voor de show waarmee hij verwikkeld was beeldend kunstenaar Théo Mercier: betaalbare oplossing voor een beter leven.
Foto: Lovis Ostenrik
In residentie Nobody
18.06.2018 – 30.06.2018
ABRACADABRA. Ik geef je iets wat ik niet bezit en ontvang wat er niet gegeven wordt. Sesam, open u!
Nobody is een 1 op 1 rituele ontmoeting en uitvoering in het kader van een hotel. Twee kamers, twee dansers. Elk van hen beoefent ‘ont-moeten’ en geeft een dans aan iemand van het publiek. Niet het dansen ‘voor’, maar met de intentie een dans te ‘geven’. Van danser naar dans; van lichaam naar beweging; van vorm naar energie.
Ont-moeten is een Nederlands woordspel waarin een fundamentele verschuiving ligt. Wanneer je het woord in twee deelt, wordt het ‘niet moeten’. Van een persoonlijke zoektocht naar stilte in 2015 tot een artistiek en niet-resultaatgericht onderzoek in ‘ont-moeten’ in 2016. De uitkomst was de ont-wikkeling van hulpmiddelen voor psychologische, emotionele en fysieke terugkoppeling. De praktijk evolueerde in de praktijk van delen, ‘het geven van dansen’. De eerste stappen zetten in ondernemerschap en het balanceren van raamwerk met inhoud.
In residentie Big Sisters
01.03.2020 – 01.03.2020
De technologische vooruitgang van vandaag maakt het gemakkelijk om twee of meer objecten via de constante koppeling van servers, naadloze informatiestroom en self-contained energieën. Mensen hebben deze huishoudelijke voorwerpen toevertrouwd aan hun verlangens, behoeften en geheimen, nu opgeslagen op een virtuele wolk die vatbaar is voor onzekere bewaking. Deze op afstand bediende en draadloze apparaten, uitgerust met afwezigheid en uitbreidingsmogelijkheden, fungeren als metgezellen, dienaren van een gepland verouderd koninkrijk, evenals ingebedde spionnenwerken voor en tegen iedereen.
In BIG SISTERS wankelen de lichamen van vier vrouwen tussen gezinseenheid, constellatie, ritueel en geheim pact. Ze bouwen onderling verbindingen en netwerken op, slapende relaties en gebaren die door de lucht vloeien en een echte choreografie van het onzichtbare naar voren brengen. Minder over verhalen vertellen en waarschijnlijk meer abstract dan de vorige editie Affordable Solution for Better Living neemt BIG SISTERS een nieuwe kijk op de huiselijke ruimte. Terwijl ze onze lichamen dematerialiseren en onze verlangens achtervolgen, zouden verbonden objecten dan de nieuwe poltergeisten van onze huizen kunnen zijn?
In residentie DATADREAM
01.01.2021 – 01.01.2021
DATADREAM is een ritualistische solo van Steven Michel, waarin hij op speelse wijze verbanden legt tussen het technologische en het spirituele.
Sinds mensenheugenis zijn we met zijn allen reizigers die via onze geest – en het collectieve on(der)bewuste – toegang krijgen tot parallelle werelden. Sinds enkele decennia is er daarnaast ook een portaal dat ons toegang verschaft tot een extra dimensie: het wereldwijde web met haar oneindige venster. Het internet legt archetypen bloot die hun oorsprong vinden in oude mythologieën, en recycleert ze. Het heeft een eigen woordenschat ontwikkeld geënt op de thema’s liquiditeit, magie en biologie. Het internet is een ecosysteem, zorgvuldig vormgegeven en bewoond. ‘In this digital grotto birds tweet, bells chime, teeth are blue, viruses proliferate and trolls roam’ aldus Steven.
Als digitale sjamaan en hedendaagse trickster neemt Steven het publiek mee op een dromerig-psychedelische verkenningstocht langs de meanders van een donker web. De tocht voert ons doorheen een wereld waarin linken worden gelegd tussen een veranderende state of consciousness, new age-geloof en new media-doctrine, draadloze communicatie en occulte praktijken. DATADREAM wil het lichaam en de stem opnieuw aan kracht laten winnen in ons digitale tijdperk. Het virtuele niet langer louter naar voren schuiven als een escapistische technologie, maar behandelen als een onzichtbaar maar cruciaal facet van de werkelijkheid waarin we leven. Een werkelijkheid waarin alles met elkaar verbonden is en het virtuele wordt ingeschakeld om een nieuwe soort groepsrituelen te creëren.
DATADREAM versmelt choreografie, visual storytelling en experimentele video. Het wordt een fysieke en vocale bezwering van het verleden, het heden en de toekomst.