Asfaraswecantell is een transdisciplinaire voorstelling waarbij stem en beweging verweven worden. Het is een performance voor 2 zangers en 2 dansers die elk hun eigen discipline zullen overstijgen. Ine vertrekt in haar werk altijd van het geluid, voor dit werk schreef zij een stemcompositie van 50min die de fundering vormt voor alle andere elementen als beweging, scenografie/ruimte en licht. Het werk is een portret van onze “24-on-going” maatschappij, waarbij de invloeden van multitasking en het non-stop bezig zijn op de performer, onderzocht worden. Ine werkt met het combineren van verschillende lagen, als stem, beweging en ruimte, en experimenteert met hoe deze lagen zich tot elkaar verhouden en hoe zij onafhankelijk (of niet) van elkaar functioneren. Door middel van verschillende technieken gaat zij op zoek naar het desoriënteren van performer en publiek, en schept op een absurde en virtuoze manier een eigenaardige wereld van geluid, beweging en ruimte. Zij is niet alleen op zoek naar het portretteren van ons drukke bestaan, maar wil tevens inzoomen op de poëzie van de simpele handeling.

project details

Een duet tussen lichaam en stem.

Omringd door toeschouwers aan alle kanten, improviseren Claes en Vandewalle zowel vocale compositie als dansbeweging, binnen een vloeiend kader van compositorische taken en tools. Deze veeleisende uitdaging genereert een verrassend en voortdurend transformerend auditief en visueel landschap, dat elke keer dat het duet wordt uitgevoerd volledig anders is.

Net als in haar vorige werk experimenteert Ine Claes met strategieën van desoriëntatie en multitasking, wat resulteert in een specifiek soort concentratie die het vermogen heeft om de ervaring van zowel tijd als ruimte te veranderen voor de toeschouwer, die zich ook lichtjes gedesoriënteerd kan voelen.

In seizoen ’20-’21 deed ze onderzoek naar akoestische vocale loopsystemen met vocalisten als Lynn Cassiers, Maja Jantar, en Justine Maxelon. In dit duet wilde ze het potentieel van deze techniek verder onderzoeken, wat ze teweegbrengt in het lichaam, en hoe ze het lichaam kan bewegen in de ruimte.

Claes en Vandewalle blijven nauwgezet afgestemd op hun omgeving en behouden een continue verbinding met elkaar gedurende de hele performance. Hun onmiddellijke compositie, van stem en beweging tegelijk, resulteert in een fascinerend gevoel van spanning en een variëteit aan onverwachte verbindingen, ontkoppelingen en resonanties tussen hun lichamen, en tussen de diverse reeks geluiden en bewegingen die ze genereren.

In 2022 zal Ine de voorstelling finaliseren en gaat een samenwerking aan met geluidsingenieur Marc Doutrepont, kostuumontwerper Frédérick Denis en lichtontwerper Gaspar Schelck. Alle visuele en auditieve elementen zullen een hechte relatie aangaan, op elkaar inspelen en elkaar beïnvloeden.

project details

Crash Test is a transdisciplinary interactive performance installation aimed at children and families. A project that brings drawing, sound and movement into dialogue with a combination of old and new media. A project for families in which children aged between 9 and 12 also participate.

Crash test is the second project for which visual artist Line Boogaerts and music and performance maker Ine Claes collaborate. Crash test has a long history, building on Line and Ine’s performance ‘Interval Wiper Switch’ but taking a different approach.

In Crash test, Line draws on a large glass plate with large (and small) gestures. Using a large overhead, the drawings are projected onto a projection screen hanging in the room. Children are part of a ‘tableaux vivant’ as they move around the space on a course marked out for them on the floor/playground. The children move with objects and costumes, their movements and poses forming shadows on the screen. In this way, the children’s shadows merge with Line’s drawings and the two layers form a poetic whole. Parents and children can watch from the other side of the screen. They see the 2 layers merge on the screen.

The project refers to driving in a car and evokes a specific way of attention: alienation. You drive past strange buildings. Shapes and palisades pop up along the side of the road. Did you see that flash of light in the window? Did you see that figure by the side of the road? Did you see someone standing there behind that window? Half asleep, half dreaming on the back seat, the street lights, the trees,… into strange figures… . The alternation of meanings is a constant in the work. Concrete objects, bodies and visual aspects are reshaped into a dreamlike work in which memory and subjectivity are central. Ine and Line will have interviews with children, asking them questions related to the theme of the work and the theme of traveling, remembering. These will inspire the images they create. Fragments of the interviews will also be used by Ine in her musical composition that supports the performance.

The music Ine will create starts from the idea of the bizarre in-between world you find yourself in when you travel. She will focus on the boundary between concrete and imagination you find yourself in when traveling as a child. Being half asleep distorts the sounds you hear. The songs Mama sings play in your head, the hum of the car is distorted in your dreams.

project details