The Horror Garden

Gosie Vervloessem (1973) onderzoekt het concept van de keuken als vrijplaats en speelterrein voor ongenode gasten door invasieve soorten te introduceren in huiselijke kring. Welke waarden liggen ten grondslag aan invasie-ecologieën en hoe worden deze waarden toegepast of ontkend bij het bakken van een appeltaart? Momenteel onderzoekt Gosie hoe invasieve soorten haar onderzoek kunnen openbreken en plaats kunnen maken voor nieuwe vormen van ontmoeting. Enkele maanden lang wandelt zij door de tuin en het archief van Plantentuin Meise om thema’s om te spitten die te maken hebben met plantenexotisme, hybriditeit, naturalisatie, …

The Horror Garden is een ‘investigative workshop’ over de relatie tussen mensen en planten en stelt een aantal belangrijke zaken in vraag. Behandelen mensen planten met genoeg respect? Voelen planten zich herkend en begrepen door mensen? Kan de relatie tussen mensen en planten de onbegrensde wederzijdse exploitatie overstijgen? Wat kunnen we leren over onszelf als we planten beschouwen als  significant other en tot welke vormen van horror kan dit leiden ? Wat gebeurt er als planten zich uit de achtergrond van onze huiskamers losrukken ? Bij het zoeken naar een antwoord op deze vragen doet Vervloessem beroep op een aantal horrorfilms waarin planten ons de stuipen op het lijf jagen. Soms vallen ze ons frontaal aan, maar dikwijls  schuilt de horror in onheilspellend wuivende takken en ritselend struikgewas. Kolonisatie loopt als een rode draad doorheen de workshop:  kolonisatie van territorium door mensen en planten, kolonisatie van organismen, lichamen en geesten, … Volgens Vervloessem zijn er drie locaties waar de menselijk-vegetale relatie tot een climax komt, d.w.z. waar de relatie tussen mens en plant een grimmige vorm aanneemt: het natuurreservaat, de plantage en de botanische tuin, plaatsen met een directe link naar een koloniaal verleden. Plaatsen, waarin de relatie tussen de mensen en planten strak afgelijnd lijkt. Althans zo lijkt het. Maar, is dat ook zo?