“Het idee dat wij als mens onderdeel zijn van één grote doorgaande beweging vind ik zo’n fascinerende denkoefening”
13.02.2021
Johannes Bellinkx poogt in zijn werk om “alomvattende filosofische inzichten tastbaar te maken in een nauwkeurig vormgegeven fysieke ervaring”. Dat hij daar ver in kan gaan, bewijst zijn voorstelling ‘Reverse’ waarin hij zijn publiek voor de ultieme ervaring urenlang achteruit liet wandelen.
Zelf is hij opgeleid op de Mime Opleiding in Amsterdam en als sociaal geograaf. Zijn werk balanceert tussen performance, live cinema, beeldende kunst en geluidskunst. En hoewel zijn werk met grote precisie wordt geënsceneerd, blijkt de oorsprong nogal eens te liggen in het stellen van onmogelijke vragen en het uitdelen van onuitvoerbare opdrachten met onverwachte uitkomsten.
In gesprek met Johannes Bellinkx
Een alomvattend filosofisch inzicht tastbaar maken in een fysieke ervaring klinkt als een grote opgave. Hoe begin je?
“In mijn werk probeer ik altijd een discours in te duiken. Anderhalf jaar geleden ben ik gefascineerd geraakt door het principe van de ‘non-dualiteit’. Dat is iets wat uit het boeddhisme komt. Het idee dat wij als mens onderdeel zijn van één grote doorgaande beweging vond ik zo’n fascinerende denkoefening dat ik daarmee aan de slag ben gegaan. Stel dat dit een inzicht is dat echt waar is? Hoe zou dat eruit zien? Hoe zou ik nou een fysieke ervaring kunnen ontwikkelen die dát idee tastbaar maakt. Dat is natuurlijk tótaal onmogelijk. Ik ben er toen achter gekomen dat die ‘onmogelijke vraagstelling’ een heel belangrijke drive is in een creatief proces.”
“Ik ben vervolgens een onderzoeksproject gaan doen op de mimeschool. Ik heb aan de studenten gevraagd om een solo te maken over ‘non-dualiteit’. Het fantastische was, dat iedereen met waanzinnige solo’s kwam, waarvan ál het materiaal uiteindelijk in de eindvoorstelling terecht is gekomen. Omdat ze er zo mee in de knoop zaten en door de worsteling die ontstond, kwamen er geniale vondsten naar boven. Toen ben ik ook steeds meer gaan geloven in het principe van ‘de onmogelijke vraag’. De zoektocht levert heel waardevol materiaal op, in alle opzichten. Uit deze dualiteitsvraag is uiteindelijk de voorstelling Continuum voortgekomen.” (…)
