Tactile Dialogues is bedoeld om de raakvlakken tussen interfaceontwerp, somatische praktijken en theater te onderzoeken. De focus van het laboratorium ligt op haptieken, handen en de tastzin. Hoe theatraal is onze relatie tot machines en wat zijn de mogelijkheden van het lichaam of het theater als interface?

Deelname staat open voor een kleine groep kunstenaars, onderzoekers of professionals op het gebied van interfaceontwerp en podiumkunsten. Het 4-daagse lab heeft de vorm van een blind date. Elke dag worden de deelnemers in groepen van twee of drie aan elkaar toegewezen, waarbij ze een hele dag de tijd hebben om uit te wisselen en overeenkomsten en verschillen te ontdekken, en indien mogelijk verder te gaan met het realiseren van enkele van de opkomende ideeën als prototypes. Aan het einde van elke dag wordt elke groep uitgenodigd om iets te delen met de grotere groep. De vorm van het delen kan heel open zijn, van een mondelinge samenvatting van de uitwisseling tot praktische uitprobeersels.

Het doel is om in 2024 opnieuw samen te komen en de resultaten te presenteren in deSingel in 2024/2.

Voor deze bijeenkomst zijn we op zoek naar nog een paar deelnemers die geïnteresseerd zijn in de cross-over tussen het maken van performances en het ontwerpen van interfaces, en zich op een of andere manier kunnen verbinden met de hierboven genoemde onderwerpen. Als je je aangesproken voelt, stuur dan een e-mail naar Begüm met informatie over je achtergrond (biografie/CV/website…), een paar zinnen waarin je uitlegt waarom je mee zou willen doen aan Tactile Dialogues. zou willen deelnemen aan Tactile Dialogues en welk voorwerp of gereedschap je mee zou willen nemen.

Praktisch:
Deze eerste bijeenkomst duurt 4 dagen (11-14 oktober) en vindt plaats in een repetitieruimte in deSingel in Antwerpen. De vergadertijden zijn ongeveer 10u30-18u30. Er is een vergoeding van 200 EUR/dag voor alle geselecteerde deelnemers.

De deelnemers tot nu toe zijn:

Robert M Ochshorn is software-ingenieur, cultureel theoreticus en media-onderzoeker. Hij ontwikkelt ongebruikelijke digitale interfaces voor het observeren en activeren van geluid, video, aanraking en taal. Hij is geïnteresseerd in hoe nieuwe communicatiemiddelen nieuwe sociale praktijken mogelijk maken en vice versa. Ochshorn is columnist voor Starship Magazine en medeoprichter en CEO bij Reduct.Video. Hij is hier geïnteresseerd in het opnieuw activeren van een zintuig/aanraakapparaat en kan ook wat updates geven uit de wereld van synthetische stemmen, luisteraars, lezers en kijkers.

Ugo Dehaes is een choreograaf die zijn op het maken van dans met objecten en op maat robots. Voor het Lab brengt hij allerlei (servo-) motoren mee en manieren om ze te besturen. Ook materialen zoals siliconen en latex + een 3D-printer. Subthema’s waar hij graag mee werkt:

• Kunstmatige huid of spieren maken en onderzoeken
  hoe je hun aspect kunt veranderen (rimpling, …) en hoe
  ze te bewegen.
• Haren op deze huiden proberen toe te voegen en te animeren.
• Het idee onderzoeken om een kietelende/
  kietelmachine.
• Onderzoek doen naar de haptische functie van motoren (de
  manier waarop ze voelen dat ze worden tegengehouden of worden
  aangeraakt worden).
• De tastbaarheid van taal, de semantiek van aanraking
• Opstellen van een index van affecten gerelateerd aan kietelen
• Kietelen als marteling: Een geschiedenis

Begüm Erciyas heeft participatieve formats ontwikkeld formats ontwikkeld die bezoekers in staat stellen hun eigen publiek te zijn, en daardoor de gelijktijdigheid van doen en waarnemen. Ze zal een kleine zwarte doos mee, waarin een of meer mensen hun handen kunnen verliezen. Ze zal ook een koptelefoon meenemen die gesynchroniseerd kunnen worden via een radiosignaal en een tactiele bas shaker.
Deelinteresses:

• Speculeren over de toekomst van onze handen en onze
  tastzin
• De tactiliteit van geluid en stem
• Een aanraak-naar-spraak en spraak-naar-aanraak interface bouwen

Ilan Manouach is verbonden aan het Harvard metaLAB (binnen het Harvard Berkman Klein Center for Internet and Society); postdoctoraal onderzoeker op het gebied van “Computational Creativity” (Universiteit van Luik); auteur van meer dan 25 boeken (waarvan drie in samenwerking met AI); multifunctionele AI-publicatieproducent en -directeur; redacteur van een glossarium over generatieve AI met 150 culturele en technische thought leaders; aangesteld als expert over de stripindustrie voor de Belgische regering; technisch adviseur kunststrategie voor de Onassis Foundation; oprichter van comics research non-profit Echo Chamber; oprichter van Griekse uitgeverij die de vertaling van 40 belangrijke anderstalige media/digitale geesteswetenschappen teksten leidt; medeschepper van baanbrekende AI-gegenereerde stripreeks “The Neural Yorker”, onderwerp onderwerp van een binnenkort te verschijnen Routledge-boek waarin zijn artistieke werk wordt geanalyseerd.

Lea Søvsø werkt als kostuumontwerper voor performance, kunst en muziektheater. In haar artistieke praktijk is ze erg geïnteresseerd in hoe lichamen bewegen en de subtiele of krachtige beperking die materiaal kan veroorzaken in interactie met hen. Sinds 2008 werkt ze ook in verschillende performatieve contexten met haar stem. Wetenschap 2019 heeft ze gewerkt met spinnen en breien voornamelijk met de handen en vervolgens uitgebreid naar een gehackte breimachine, het ontwikkelen van verschillende materialen en digitale ontwerpen met deze machine. Ze zal een breimachine meenemen en verschillende mogelijke materialen om mee te breien.
Deelinteresses:

• De fijne informatiestroom tussen machine en
  mens.
• Het ontwikkelen van een “kietelmachine” interesseert me ook
  me, hoe kan een machine “aanraken”?
• Kan het brei-ontwerp worden omgezet in
  “kietelende informatie” voorbij misschien door de beweging van de naalden?