Het originele script van Peter Pan begint met een voorwoord van de auteur J.M. Barrie. Hij draagt het werk op aan “de vijf broers”. Zonder hen, zo schrijft hij, zou dit verhaal nooit hebben bestaan. Een nobele bekentenis. Door een toevallige ontmoeting in het park kwamen “de vijf” in Barrie’s leven. En hij zou ze nooit meer laten gaan. Eindelijk had hij het gezin dat hem nooit ten deel was gevallen; eindelijk had hij ware muzen waar hij zijn schrijven op kon enten. De vijf waren meer dan inspiratie. Zij waren het onderwerp. Zij waren zijn leven. Zij waren zijn verbeelding. Of ze dat nu wilden of niet.

Evelien Bosmans, Joke Emmers, Thomas Janssens en Matthias Meersman verplaatsen zich in de figuur van Barrie. De wisselspanning tussen zijn persoonlijke leven en zijn verbeeldingswereld nemen ze als vertrekpunt voor deze nieuwe voorstelling. Kun je jezelf in fantasie verliezen? Is de realiteit sterker dan de verbeelding? Hebben we nood om af en toe weg te vluchten, naar Neverland of Wonderland of hoe de schuilkelder ook heet? Biedt kunst troost? Of is het slechts een luchtkasteel?

Zoals Barrie laten Bosmans, Emmers, Janssens en Meersman zich omringen door ‘lost boys’. Kinderen die om deze of gene reden als ‘verloren jongens’ bestempeld worden. Zoals Barrie en Peter Pan trekken ze hen Neverland in. Zij zijn het onderwerp. Zij zijn het leven. Zij zijn hun verbeelding. Of ze dat nu willen of niet.

project details

Met Brieven aan Doornroosje van Toon Tellegen als uitgangspunt maakt Joke Emmers samen met Bas Teeken en Anneleen Boehme een voorstelling over liefde, want wie raakt daarover uitgepraat? Het zal ook gaan over wachten en verwachten. En over hoe die verwachtingen met onszelf aan de haal gaan. Wie bestuurt er hier eigenlijk de boel? Dat gevoel. En over snoepjes van Haribo.

Toch, diep in haar hart, verwachtte zij dat er iets gebeuren zou. Zoals zeelieden in nood de horizont afspeuren, liet zij haar blik wanhopig waren over de eenzaamheid van haar bestaan, op zoek naar een wit zeil in de nevelige verten. Wat voor toeval, welke wind het naar haar toe zou drijven en naar welk strand het haar zou voeren, wist zij niet, en al evenmin of het een sloep zou zijn of een schip met drie dekken, beladen met benauwenis of boordevol geluk. Maar elke ochtend bij het wakker worden, hoopte zij dat het die dag zou komen, en gespitst op alle geluiden sprong zij uit bed en was verbaasd dat het zich nog niet aandiende; later met het vallen van de avond steeds droever wordend, verlangde zij dat het maar vast morgen was. Madame Bovary – GUSTAVE FLAUBERT –

project details