Op 7 maart valt de première van het nieuwe videowerk van Karl Van Welden, IMAGES FOR MARS II, in het concertgebouw Brugge.

In 2006 initieerde Karl Van Welden (1980) onder de noemer Verenigde Planeten (United Planets) een cyclus van performatief en beeldend werk, gebaseerd op de menselijke aanwezigheid in het universum. Hoe verhoudt de kleine mens zich tegenover de grootsheid van het heelal? Met de planeten uit ons zonnestelsel als ankerpunt, zoekt Van Welden beeldende antwoorden op die hamvraag. Als atmosferische achtergrond representeert elke planeet een andere projectreeks. Eenzelfde planeet kan verschillende gedaantes aannemen en het onderzoek stopt niet bij het eerste publieke moment.

Binnen de cyclus Verenigde Planeten spitst de MARS-reeks zich toe op de menselijke weerstand tegen grote fysieke krachten. De serie ving aan met IMAGES FOR MARS I, een videowerk waarin twee Belgische militairen langzaam naar elkaar toe buigen, de voeten in een laag beton. Het tweede luik in de MARS-reeks vertrekt vanuit het catastrofe-denken.De muzikale performance MARS II onderzoekt de impact van een asregen op muziek en op de pianist die de muziek voortbrengt. In het videowerk IMAGES FOR MARS II onderzoekt de kunstenaar de impact van een ramp op het menselijk lichaam.We zien mensen in een staat van zorgeloosheid, totdat een duistere asregen op hen neerdaalt,waardoor hun idylle verandert in een catastrofe. Of hoe een zaligmakend moment verglijdt tot een beeld van verkoolde lichamen op een stuk verschroeide aarde.Van Welden liet zich inspireren door beelden van de archeologische vondsten van Pompeii en Herculaneum, die letterlijk tonen welke houdingen de lichamen op het moment van de ramp aannamen. Na de uitbarsting van de Vesuvius, omsloot de as de slachtoffers. Op termijn vergingen de lichamen en werd de as eromheen hard, zo ontstonden er holtes. De Italiaanse archeoloog Giuseppe Fiorelli vulde de holtes met gips, en creëerde zo een heel precies beeld van de slachtoffers van de natuurramp. Ze doen denken aan de Europese middeleeuwse grafkunst. Slapende schoonheden en getormenteerde lichamen die de Eros en de Thanatos van onze relatie met het einde weerspiegelen.

Concept, regie: Karl Van Welden
Camera: Tom Callemin
Dramaturgie: Bart Capelle en Isabelle Stockmans
Performers: Stefaan Claeys, Siet Raeymaekers en Steve Salambier
Machinerie: Maarten De VriezeProductie: wpZimmer
Coproductie: Concertgebouw Brugge, C-TAKT en Workspacebrussels
Met de steun van: Internationaal Kortfilmfestival Leuven, Scenaristengilde en Eye Lite