MANNAHATTA

Voor de voorstel­ling MANNAHATTA transfor­meert theater­maker Renée Goethijn – samen met scenograaf Stefan Jakiela – de scène in een magisch-realis­tisch en artifi­cieel natuur­ta­fe­reel. Drie figuren, voor wie de natuur­lijke wereld slechts een vage herinne­ring is, zijn overge­le­verd aan elkaar. Maar hoe reageren ze wanneer dat bizarre landschap aan een absurde rebellie begint? Hoe gaan ze om met het gevoel van ontheem­ding en vervreem­ding wanneer hun vertrouwde omgeving plots onvoor­spel­baar handelt?

“De ultieme les van het Darwinisme is dat de natuur knutselt en improvi­seert. Er is geen Evolutie: catastrofes en verbroken evenwichten zijn onderdeel van de natuur­ge­schie­denis; op ontelbare momenten in het verleden had het leven een volledig andere richting kunnen nemen.”- Slavoj Žižek

MANNAHATTA is een voorstel­ling die balanceert tussen theater, perfor­mance en beeldend werk waarin Renée Goethijn op zoek gaat naar de verbanden tussen klimaat, techno­logie en paterna­lisme. Ze plaatst de spelers in een tegelijk nostalgi­sche, futuris­ti­sche en utopische wereld, waarbij de grenzen tussen natuur en techno­logie vervaagd zijn. MANNAHATTA toont op die manier een landschap dat danst op de ruïnes van de wereld zoals we hem kennen. Een landschap dat de mens uitein­de­lijk misschien wel helemaal opslokt.