Oertaal

In het begin is er een gewoon meisje, in de wildernis, bij een rivier. Zij krijgt een opdracht van de Goden: zij moet de mensheid scheppen en zij moet een taal uitvinden om de mensen alles te leren wat zij weet. Na vele pogingen zal de Oermoeder eindelijk het wezen baren dat alles van haar kan leren. Maar haar wezen is een ‘mutaforma’, een gedaanteverwisselaar, en het verandert steeds van gedaante en klank tot het – plotseling – verdwijnt.

Oertaal verandert de kamer van het verhaal in een grot, in een buik, in een mond, in een droom, in een meer. Klank voor klank, letter voor letter, woord voor woord, nodigt de voorstelling het publiek uit om te luisteren naar een oeroude, troostrijke mythe waarin verlies troost wordt, en schepping kan plaatsvinden.

Als veelzijdig theatermaker en schrijver onderzoekt Enrica Camporesi wat taal betekent en hoe wij dingen met onze woorden doen en veranderen. In Oertaal: oefeningen verspreidt ze een verzonnen mythe in de vorm van teksten, improvisaties en theaterworkshops.