MARS spitst zich toe op de menselijke weerstand tegen grote fysieke krachten en startte met IMAGES FOR MARS I, een videowerk waarin twee militairen langzaam naar elkaar toe buigen, de voeten in een laag beton. MARS II is een poëtisch relaas over de impact van catastrofes op ons denken. Ecologische rampen, economische crisissen en terroristische aanvallen lijken ons tegenwoordig voortdurend boven het hoofd te hangen. De hedendaagse westerse samenleving wordt wel eens omschreven als een ‘risicomaatschappij’: volkomen in de ban van risico’s, organiseert ze zich in grote mate om die te voorkomen. Hebben we als mensheid nood aan dergelijke verhalen, zoals een kind geniet van een griezelig sprookje? Onze focus op een bepaalde dreiging activeert ons immers ook: de angst voor een mogelijke ramp maakt ons gedreven om die met alle middelen af te wenden. In die zin is elk apocalyptisch scenario, hoe waarschijnlijk of onwaarschijnlijk ook, een soort seculier ‘memento mori’ – een herinnering aan onze sterfelijkheid. Karl Van Welden werkt in deze muzikale performance met de impact van een asregen op muziek en op de pianist (Frederik Croene) die de muziek voortbrengt. Op onschuldige wijze beginnen asdeeltjes lichtjes te vallen. Na verloop van tijd daalt de donkere asregen exponentieel op de muzikant en zijn instrument neer, waardoor het beeld en het geluid langzaam maar zeker transformeren.

‘Mars II, the vinyl’ bevat de muziek die werd gecomponeerd voor MARS II, de performance. Karl Van Welden werkt in deze muzikale performance met de impact van een asregen op muziek, en op pianist Frederik Croene die speelt op een geautomatiseerde piano. Op onschuldige wijze beginnen asdeeltjes lichtjes te vallen. Na verloop van tijd daalt de donkere asregen exponentieel op de muzikant en zijn instrument neer, waardoor het beeld en het geluid langzaam maar zeker transformeren. Het is een exploratie van de contrasterende werking tussen de gelukzaligheid van een bepaald moment, het toeslaan van een ramp en wat er overblijft.