Competing for Sunlight is een korte dansfilm-serie, met protagonisten van een reeks verschillende boomsoorten en dans, die individuele korte verhalen vertellen.

Na haar Dance on Screen-debuut ‘Treeo’, een dans voor een vrouw, een man en een boom, die de DIORAPHTE aanmoedigingsprijs op het internationale CINEDANS-festival ontving in 2014. Dagmar Dachauer / UMFUG, samen met een diverse groep van medewerkers, conceptualiseert en realiseert verdere bijeenkomsten van cinema, dans en bomen in deze serie van dansfilms.

Competing for Sunlight: Oak

‘Oak’ is een hedendaagse kijk op het oude menselijke begrip van de eik als toegang tot andere werkelijkheden. Deze film won Best International Film Award bij Bestias Danzantes Dance Film Festival Santiago (Chili) in 2017.

“Gevoel voor details, niet alleen met betrekking tot het samenspel van choreografie en cinematografie maar ook geluid, en op deze manier ook voor het onderwerp, de relatie tussen mens en natuur. ” – Sarah Moller, artistiek directeur van Pool TanzFilmFestival Berlin, Bestias Danzantes jurylidcredits

Competing for Sunlight: Ash

De geschiedenis herhaalt zich. Bijna honderd jaar geleden viel de Hollandse iep-ziekte over het Europees continent, alles behalve het elimineren van de – tot nu toe zeer belangrijke – iepen (Ulmus sp.) uit ons boslandschap. Tegenwoordig is het uiterst zeldzaam om een van de weinige overgebleven iepen in een Europees bos tegen te komen.

Het huidige slachtoffer is nog een andere hoeksteen van de Europese boomsoorten, de es (Fraxinus excelsior). Van Yggdrasil, de voorouderlijke Tree of Life, naar de provider van extreem belangrijk hout – meestal werden de handvatten van onze gereedschappen en assen gemaakt het sterke maar buigzame essenhout, maar ook doodskisten werden er traditioneel van gemaakt – de boom heeft al millennia een belangrijke plaats ingenomen in de Europese bosecologie.

Beginnend in de vroege jaren negentig in Oost-Europa, heeft een Aziatische schimmel geleidelijk het Europese continent overwonnen, waardoor bijna alle essen werden geïnfecteerd. De symptomen zijn erg ernstig, geleidelijk leidend tot de uitputting en in veel gevallen de dood van de meeste bomen. Als een resultaat wordt aangenomen dat de essenboom in Europa binnenkort bijna uitgestorven zal zijn.

‘De dood van een soort, vooral een soort zo belangrijk als de es, stoot een gat niet alleen in de natuur, maar ook in onze cultuur.’ – George Monbiot

Choreograaf en danseres Dagmar Dachauer werd geïnspireerd door het trieste geloof van de Europese essenboom, en koppelde het aan persoonlijk verlies in haar eigen leven.

Finis est cinis: Ash is what remains.

Ash is een lofrede voor de es en voor Prasthan Dachauer, die in 2016 is overleden.