Een locatievoorstelling in de schouwburg met de zaal als performer en de acteur als figurant. Mens en machine verwikkeld in een mysterieus spel. Wie beïnvloedt wie?

Wat als de schouwburg de maag van een enorme walvis was? Of nee wacht, een futuristisch, volslagen ongekend ecosysteem?

Geïnspireerd door onder meer Moby Dick en de eco sciencefiction van Jeff Vandermeer, zetten Ezra Veldhuis en Bosse Provoost het volledige technische theaterapparaat in om uw verbeelding wagenwijd open te zetten. In Indoor Weather staan licht, geluid en theatertrekken op gelijke voet met de menselijke performers. Al deze elementen zijn verwikkeld in een mysterieus spel waarvan de spelregels net buiten het bereik liggen van ons begrip. Een schimmelgroen schijnsel valt opeens op het podium en breidt zich daarna als een olievlek uit doorheen de schouwburg; een speler brengt fragmenten uit it, de monumentale gedichtencyclus uit 1969 van de Deense dichteres Inger Christensen; klanklandschappen zwellen en krimpen in de ruimte als waren het hoge- en lagedrukgebieden. Wie beïnvloedt wie in deze voortdurend muterende omgeving? Wat is afhankelijk van wat? Is het milieu een steunpilaar of een vijand?

In front of the mountains, and before the mountains
burn or break up as planned,
houses are set up, but just houses
that are not real houses, but just real
fronts of unreal houses
into which everyone can easily run
when an artificial rain begins

(gedicht uit it, Inger Christensen)

project details

In All Watched Over by Machines of Loving Grace behandelen Ezra Veldhuis en Bosse Provoost het thema van vrijheid en onvrijheid in relatie tot technologie, door het gelijknamige gedicht van Richard Brautigan uit 1967 te ensceneren.

Brautigans gedicht schetst een cybernetische tuin van Eden, een idylle waarin machines ons zullen bevrijden van werk. Anno 2022 lezen we dit gedicht misschien heel anders dan Brautigan destijds bedoelde. Als we denken aan technologie in relatie tot vrijheid, beheersen Big Tech en bewakingstechnologie onze verbeelding. We lijken in dienst te staan van technologie, in plaats van dat technologie ons essentiële vrijheid verschaft. Betekent dit dat Brautigans droom dood is? Leven we al in een totaal geperverteerde realisatie ervan? Of bevat de in zijn droom beloofde vrijheid nog steeds potentieel? Dit is wat Ezra Veldhuis en Bosse Provoost zullen onderzoeken in hun nieuwe creatie, door een “biotechnische omgeving” te ensceneren: een constellatie van mensen (drie menselijke performers en het publiek), materialen en apparaten in een klimaat van licht en geluid. Binnen die omgeving, begeleid door een eclectisch muziekpalet, verbeelden zij onderlinge afhankelijkheidsrelaties, zowel symbiotisch als conflictueus, tussen de menselijke en niet-menselijke actoren.

project details