Biografie
Zoals veel jonge choreografen vestigden ze zich in Brussel. Na hun studies werden ze beiden ondersteund door wpZimmer in Antwerpen en werkten ze in 2007 voor het eerst samen voor de video/performance-installatie Dido. In 2008 richtten ze samen met Nada Gambier de structuur Action Scénique op. In volgende acht jaar bleven Claire en Etienne hun samenwerking intensiveren. Samen met Alain Franco creëerden ze Mouvement pour quatuor (2012), een voorstelling voor acht dansers met live muziek van het MP4 Quartet. Claire danste in verschillende choreografieën van Etienne, zoals Skènè (2004), Tres Scripturae (2010), Synopsis of a Battle (2013), and Retour Amont: le rêve (2021). Ze assisteerde hem voor Zeit-Bild (2015), Feu (2015) en The Diamond Sea (2016). Etienne assisteerde op zijn beurt Claire bij de dramaturgie van The Farewell (2009), Vor deinem Thron (2010), Chant éloigné (2012), Primitive (2014), EVOL (2016), Flowers (we are) (2019), Duet for two string trios (2022) en Fabula (2023).
In 2016 zetten Claire Croizé en Etienne Guilloteau hun hechte professionele relatie voort onder de naam ECCE. In deze nieuwe constellatie werken ze als individuele choreografen met een eigen artistieke taal, vanuit een gedeelde filosofie en expertise. Hun werk bevindt zich vaak op het snijvlak van dans en muziek. Livemuziek speelt een prominente rol in hun choreografieën. Ze werkten samen met verschillende nationale en internationale muziekensembles en podia, zoals B’Rock, Oxalys, MP4, Zwerm en The Stiftung Mozarteum Salzburg. Met ECCE kregen Claire en Etienne de kans om de relatie tussen (live)muziek en dans ten gronde te exploreren als huisartiesten van het Concertgebouw Brugge voor de periode 2017-2021. ECCE krijgt steun van de Vlaamse overheid voor de periode 2023-2027.
ECCE staat voor Etienne en Claire, Claire en Etienne. Als kunstenaars weerspiegelt hun werk henzelf en hun omgeving, maar in hun samenwerking weerspiegelen en vullen ze elkaar ook aan.
In residentie Our Solo
01.01.2024 – 01.01.2024
Our Solo is een trip die teruggaat naar het verleden en naar de herinneringen eraan. In de voorstelling worden elementen uit verschillende stukken uit het repertoire van Croizé en Guilloteau ‘gerecycled’, zoals onder meer “’The Farewell’, een solo van Croizé uit 2009 gebaseerd op het zesde en laatste deel (Der Abschied) van Gustav Mahlers Das Lied von der Erde. In Der Abschied symboliseert de vluchtigheid van het heden de broosheid van het leven. Croizé en Guilloteau vroegen zich af wat het zou betekenen om Das Lied vandaag de dag te creëren, nu onze relatie tot de aarde zo beladen is geworden met schuldgevoelens en angsten. Kunnen we, ondanks onze bezwaarde relatie met de aarde, nog steeds een romantisch gevoel van vrede en vertrouwen in de natuur bereiken? Beide artiesten zochten daarbij naar een gevoel van heelheid, niet (alleen) in de natuur, zoals Mahler deed, maar (ook) in de microkosmos van de artistieke creatie. In Our Solo wordt de ganse schepping teruggebracht tot die artistieke microkosmos: iets dat klein genoeg is om vast te kunnen grijpen, maar groot genoeg om onze eenzaamheid te bevatten.
Op de tonen van poppy Engelse songteksten – op muziek gezet door violiste Aisha Orzabayeva – klinkt en oogt Our Solo als een hartverwarmende muzikale dansdialoog vol hoop… als een tegengif dat ons onze angst voor eenzaamheid doet overstijgen en ons, in alle eenvoud en kwetsbaarheid, nieuwe verbindingen aanreikt.