Biografie
Enrica Camporesi bouwt in haar hybride werk sferen, metaforen en mythologieën op voor de dagelijkse praktijk van het delen van betekenissen die kenmerkend is voor menselijke collectiviteiten.
Taal (talen) is daar één van: als theatermaker en onderzoeker, speelt Enrica Camporesi met wat taal betekent en hoe wij dingen met onze woorden doen en veranderen. In haar project Oertaal: oefeningen (2020 – lopend) verspreidt ze een verzonnen mythe in de vorm van theater/performance, artikels, lezingen en workshops.
Op basis van haar levenservaring als non-native speaker en als geëngageerde buitenstaander in verschillende landen (Libanon, Frankrijk, Egypte, België) en op basis van haar werk in de sociale sector, bevraagt Enrica het (making of) raamwerk voor referenties, conventies en contexten. En hun toevalligheid.
In “Performing the self – the interview” (2017-20), een theatervoorstelling en installatie samen met beeldende kunstenares Elena Mazzi, gaf zij vorm aan de onmogelijke ontmoeting tussen een protection officer en een asielzoeker voor de aankomst van de tolk (script gepubliceerd in 2018 door Thalie Art Foundation, Brussel).
Enrica combineert verschillende media (performance, theater en storytelling, schrijven, visuals, …) en strategieën (meertaligheid, onbetrouwbare/simultane vertalingen, live tekeningen, participatieve happenings en speelse instructies), in artistieke dialoog met andere multidisciplinaire makers.
In 2021 kreeg zij een ontwikkelingsbeurs van de Vlaamse overheid en zij volgde de Theateracademie van Maastricht. Zij heeft een master in Arabische taal, geschiedenis en literatuur (Universiteit van Venetië).
Foto: Steffie Bosmans
In residentie Oertaal
01.01.2022 – 01.01.2022
In het begin is er een gewoon meisje, in de wildernis, bij een rivier. Zij krijgt een opdracht van de Goden: zij moet de mensheid scheppen en zij moet een taal uitvinden om de mensen alles te leren wat zij weet. Na vele pogingen zal de Oermoeder eindelijk het wezen baren dat alles van haar kan leren. Maar haar wezen is een ‘mutaforma’, een gedaanteverwisselaar, en het verandert steeds van gedaante en klank tot het – plotseling – verdwijnt.
Oertaal verandert de kamer van het verhaal in een grot, in een buik, in een mond, in een droom, in een meer. Klank voor klank, letter voor letter, woord voor woord, nodigt de voorstelling het publiek uit om te luisteren naar een oeroude, troostrijke mythe waarin verlies troost wordt, en schepping kan plaatsvinden.
Als veelzijdig theatermaker en schrijver onderzoekt Enrica Camporesi wat taal betekent en hoe wij dingen met onze woorden doen en veranderen. In Oertaal: oefeningen verspreidt ze een verzonnen mythe in de vorm van teksten, improvisaties en theaterworkshops.