Biografie
De danser en choreograaf, Jonas Chéreau, beschouwt dans als een veld van avonturen en ontmoetingen, een ruimte waar een niet-hiërarchische poëtica door de performers door hun lichaam wordt geweven. Na zijn studie geschiedenis volgde hij zijn dansstudies aan het CNDC in Angers onder leiding van Emmanuelle Huynh. Hij neemt deel aan het Danceweb-programma gecoacht door Philipp Gehmacher en Christine de Smedt tijdens het Impulstanz-festival. In dit kader maakt hij deel uit van het dansstuk All Cunningham, 50 Years of Dance van Boris Charmatz.
Tussen 2011 en 2018 werkt hij samen met artiesten met verschillende achtergronden bij het maken van stukken en performances. Samen met Madeleine Fournier: Les interprètes ne sont pas à la hauteur in 2011, Sexe symbole (pour approfondir le sens du terme) in 2013 tijdens het Artdanthé festival, 306 Manon in 2013, film geregisseerd door Tamara Seilman, SUBTITLE in 2015 op het Nextfestival en Partout in 2016, onder meer gepresenteerd in het kader van het programma nos lieux communs. Hij neemt deel aan Sujets à Vifs in Avignon in 2011 met Jacques Bonnaffé door Nature aime à se cacher te presenteren, een dansvoorstelling gebaseerd op het boek “Le visible est le caché” van Jean-Christophe Bailly en later in het Théâtre de la Bastille de ontwikkelde versie “Chassez le naturel” in 2013. Ook lid van het collectief EDA samen met Maude Albertier en Sarah Pellerin-Ott, creëren ze TROIS in 2015 en Nos futurs in 2018. Met Baleine in 2019 dit keer in de vorm van een solo, Jonas Chéreau begint een nieuwe benadering in het maken en schrijven van zijn choreografische objecten. In 2020 stelt hij de bewerking van deze solo voor aan een jonger publiek Temps de Baleine, die zal worden gepresenteerd op het festival Les Petits Pas, een kader dat is geïnitieerd door de CDCN-le Gymnase.
Tegelijkertijd werkt hij als performer voor verschillende artiesten zoals: Daniel Larrieu, Laure Bonicel, Mickaël Phelippeau, Lilia Mestre, Sara Manente, Fanny de Chaillé en Phillipe Ramette, Anne Collod, Jocelyn Cottencin, Carole Perdereau, Alain Buffard, Pauline Brun en Diederik Peeters.
Jonas Chéreau is ook betrokken bij de danseducatie van verschillende instellingen. Onlangs werd hij uitgenodigd door het CND centre national de la danse, om deel uit te maken van het programma Constellation, een bemiddelings- en onderzoeksproject dat de notie van transmissie in dans verkent en in vraag stelt.
Meer info
In residentie R É V E R B É R E R
03.10.2022 – 07.10.2022
Choreografie van licht en duisternis voor 4 performers.
In R É V E R B É R E R zijn dans en licht met elkaar verweven. Ik beschouw dit project als een territorium voor experimenten, tegelijk visueel, choreografisch, poëtisch en soms absurd. Ik stel me het voor als een plek waar we twijfelen aan wat we zien, met een bijzondere belangstelling voor de gewaarwordingen die zowel fysiek als emotioneel door het licht worden verschaft.
Het licht is hier het uitgangspunt, zijn aanwezigheid bepaalt wat we wel of niet zien. Hoe en wat zien we? Wat kunnen we niet zien? En wat is het dat ons soms verblindt? Hoe creëert licht ruimtes voor dans en omgekeerd hoe het lichaam ruimtes van licht kan creëren?
We zullen voor de ogen een onderdompelingstijd voorstellen door middel van visualisatie, deze oefening zal werken als een introductie tot wat later op het podium zal worden onthuld. De onderdompeling is een uitnodiging aan het publiek om hun waarnemingstoestand te veranderen en zowel op een concrete als symbolische manier het bliksemproces bij te staan.
Ik ben altijd gefascineerd geweest door de gebaren van de lichttechnici die de spots afstellen. Door de lichtbronnen te verplaatsen, hun projectiehoeken te veranderen en met hun aanwezigheid te spelen, is het een manier om te handelen naar standpunten en dus naar subjectiviteit. Om deze reden zal het verlichtingsapparaat mobiel zijn en fysiek worden gemanipuleerd door de artiesten op het podium.
Op het podium vormen we een groep met meerdere gezichten, een gemeenschap van verblinde mensen, een extravoyante clan met een scherp gevoel voor details, of zelfs als lichttherapeuten die het lichaam en het licht vieren. We geven een glimp van de regels van onze choreografische spellen, zodat we als toeschouwers genoodzaakt zijn ons af te vragen: wat hebben we echt gezien?
Ik ben erg geïnspireerd door de geschiedenis van verlichting in theater, met name door schaduwgrafie, een kunst die in de 19e eeuw opkwam en bestond in het maken van schaduwen met de handen door ze voor lichtbronnen te plaatsen. Met een veronderstelde voorliefde voor magie, zullen we de codes van deze kunst verdraaien en illusies laten verschijnen die het lichaam met het licht verbinden.
In mijn werk vind ik het leuk dat verschillende lagen elkaar overlappen, op de een of andere manier vergelijkbaar met het leven.Met woorden zeggen wat je wel en niet ziet, is een manier om jezelf in de wereld te plaatsen en je eigen wereld een naam te geven. Aan de hand van audiodescriptie, een techniek die in eerste instantie bedoeld is voor blinden of slechtzienden, zullen we door middel van woorden dansen laten verschijnen, deze dans vanuit verschillende hoeken laten zien en verdraaien.
R E V E R B E R E R is een ruimte die zorgt voor de nuances, waar de lichamen het licht en de schaduw reflecteren, een plek die onze schaduwkanten erkent en niet afstand doet van harmonie.
