Biografie
De samenwerking tussen Lola Bogaert, Yinka Kuitenbrouwer & Sara Haeck startte drie jaar geleden tijdens het Montignardsproject van Monty Kultuurfaktorij. Tegen een hoog tempo maakten zij voorstellingen en toonmomenten.
Het verlangen om collectief samen te werken ontstond simpelweg door elkaar bezig te zien. Door de confrontatie met elkaar aan te gaan levert dit materiaal op wat zij individueel nooit zullen maken. Ze dagen elkaar uit vanuit onze verschillende werkwijzen, en zoeken daarin naar een gedeelde taal. De kracht van het collectief ligt in de consensus en dat is dan ook altijd hetgeen waar zij naar op zoek gaan. Zij brengen onze drie theaterpraktijken samen: die van de speler, de maker en de regisseur. Het proberen samenvoegen van die verbeeldingswerelden is wat dit collectief doet leven.
Hun samenwerkingsverband resulteerde in 2017 in “De Tantalus in 10 minuten”, een lekker vrouwonvriendelijk stuk van 15 minuten, want ja, ze spelen vals. Ze vatten de Tantalus, een 719 pagina’s tellend toneelstuk van John Barton, in vijftien minuten. Een race tegen de klok met een oeroud verhaal waar de vrouw gereduceerd wordt tot lijdend voorwerp. Letterlijk en figuurlijk.
In het najaar van 2018, in de Broedplaats van Festival Boulevard werd hun samenwerking voortgezet en bestendigd. Daar maakten zij ‘De Odyssee: 24 verzen in 24 minuten’. We doorgronden Odysseus, de ingewikkelde man, in vierentwintig minuten, waarbij we elk een ander vrouwelijk personage uit dit verhaal vertolken: Kirke, Penelope en Calypso. Via het perspectief van deze drie vrouwen horen we verhalen over de figuur Odysseus en zijn reis. Odysseus zelf zwijgt in alle talen. Deze twee voorstellingen vormen de eerste twee delen van onze Griekse Trilogie.
Foto: Denis Van Laeken
In residentie Drie Griekse verhalen door drie vrouwen in (min of meer) drie kwartier
03.06.2019 – 16.06.2019
Proloog
De Tantalus in Tien minuten.
De Odyssee: 24 verzen in 24 minuten.
De Oresteia in de Overige seconden.
Epiloog
Drie jonge vrouwen vertellen drie eeuwenoude verhalen opnieuw vanuit een vrouwelijk perspectief:
Wat gebeurt er als de vrouwen uit deze verhalen niet langer tevreden zijn met hun bijrol als onderdanige weefster of oorlogsbuit? Wat als ze niet langer machteloos toekijken hoe hun kinderen worden geofferd voor gunstige wind of van een muurtje worden gegooid? Wat als ze uit hun slachtofferrol kruipen en de actoren van hun eigen leven worden? Sterker nog: wat als de vrouwen het verloop van het stuk bepalen?
Onze huidige beschaving vindt zijn wortels in de oude Griekse samenleving, het feit dat in die samenleving alleen welvarende mannen een stem hadden negeren we vaak.
In een race tegen de klok met oeroude verhalen wordt er afgeteld naar het nu. In deze Trilogie valt het doek voor het mannelijk perspectief in het oud-Grieks repertoire.
