In All Watched Over by Machines of Loving Grace behandelen Ezra Veldhuis en Bosse Provoost het thema van vrijheid en onvrijheid in relatie tot technologie, door het gelijknamige gedicht van Richard Brautigan uit 1967 te ensceneren.

Brautigans gedicht schetst een cybernetische tuin van Eden, een idylle waarin machines ons zullen bevrijden van werk. Anno 2022 lezen we dit gedicht misschien heel anders dan Brautigan destijds bedoelde. Als we denken aan technologie in relatie tot vrijheid, beheersen Big Tech en bewakingstechnologie onze verbeelding. We lijken in dienst te staan van technologie, in plaats van dat technologie ons essentiële vrijheid verschaft. Betekent dit dat Brautigans droom dood is? Leven we al in een totaal geperverteerde realisatie ervan? Of bevat de in zijn droom beloofde vrijheid nog steeds potentieel? Dit is wat Ezra Veldhuis en Bosse Provoost zullen onderzoeken in hun nieuwe creatie, door een “biotechnische omgeving” te ensceneren: een constellatie van mensen (drie menselijke performers en het publiek), materialen en apparaten in een klimaat van licht en geluid. Binnen die omgeving, begeleid door een eclectisch muziekpalet, verbeelden zij onderlinge afhankelijkheidsrelaties, zowel symbiotisch als conflictueus, tussen de menselijke en niet-menselijke actoren.