Vier mensen zijn opgegroeid zonder vader en maken zich los van deze ontbrekende figuur. De strijd die ze met hem nooit hebben kunnen aangaan, vechten ze uit met elkaar. Ze voeren een weg langs obstakels, proberen hun identiteit te benoemen en te vervormen. Niks mag hen in de weg staan in het worden wie ze willen zijn; sterk, slim, succesvol, maar voor wie eigenlijk? Proberen ze nog steeds diegene te behagen die er niet is?

Ze dwingen elkaar een visie te vormen over grote onderwerpen, zoals liefde, geloof, eenzaamheid, onbevangenheid, ambitie en de dood. Hun hart op tafel, hun dromen op de schop, hun angsten zichtbaar, hun verlangens voelbaar; zo krijgt de afwezigheid van de vader steeds meer vorm. Een

onderwerp dat niet veel ter sprake komt, omdat het gemis taboe is en voor hen de situatie vanzelfsprekend, maar van grote invloed op wie ze zijn, hoe ze denken, hoe ze bewegen.

Door middel van de voorstelling als ritueel maken ze zich los van de continue drang om bevestigd te worden. Ze observeren het verschil tussen wie ze zijn en wat ze willen zijn. De wil om te tonen dat het goed gaat, dat ze sterk zijn, dat ze hard werken en dat ze het allemaal alleen kunnen, beschouwen ze niet meer als hun kracht, maar als hun zwakte. Ze gaan op zoek naar hun eerste natuur, naar hun onbevangenheid met het publiek als getuige. Ze pogen zo oprecht mogelijk, zonder censuur, zich te manifesteren als mens, als kunstenaar, als geliefde, als dochter van, als zoon van, als kind.