GILGAMESH

“De bedoeling van de Homo Sapiens 12.000 jaar geleden was om graan te domesticeren, maar uiteindelijk heeft het graan de Homo Sapiens gedomesticeerd.”  – Yuval Noah Harari

Voor zijn nieuwste creatie ging regisseur Mesut Arslan aan de slag met het magistrale Gilgamesh-epos. Niet als een relaas van onsterfelijkheid, zoals het al duizenden jaren wordt verteld, maar als een epos over leren sterven.

In de verzameling heldenverhalen beleeft Gilgamesh, vaak vergezeld door zijn vriend Enkidu, mythologische avonturen. Zo gaat hij op zoek naar het eeuwige leven of vecht hij  een duel uit met bovennatuurlijke wezens die door de goden op Uruk zijn afgestuurd. Daarnaast confronteert hij zichzelf met existentiële vragen rond o.a. het besef van sterfelijkheid.

Het epos behoort tot de oudste voorbeelden van literatuur uit de geschiedenis van de mens. De verhalen werden gedurende eeuwen mondeling overgeleverd en later veelvuldig neergeschreven in het spijkerschrift. De definitieve versie zou dateren uit de twaalfde eeuw vóór onze tijdrekening, maar oudere fragmenten gaan terug tot in het derde millennium.

Samen met Mesut Alp, archeoloog en Mesopotamië-kenner, herschreef Mesut Arslan het epos en diept hij er een aantal hedendaagse kernthema’s uit op. Arslan en Alp behandelen de ontmoeting tussen Enkidu en Gilgamesh als een ontmoeting die natuur tegenover beschaving plaatst, Homo Sapiens tegenover Neanderthalers en tijd tegenover ruimte.