Het Oceanographies Institute bestudeert de relatie tussen twee soorten lichamen: het menselijk lichaam en het uitgestrekte lichaam van de oceaan. Het is geïnteresseerd in enkelvoudige ontmoetingen met de oceaan en de kennis die inherent is aan die ontmoetingen. De relatie van handen tot de modder, oren tot het breken van de golven, voeten tot het gevoel van zinken is wat relevant is, in plaats van de oceaan “op zichzelf”, verstoken van menselijke aanwezigheid.

Prestaties en poëzie spelen een belangrijke rol in het werk van het instituut. In feite gebruikt het instituut microfoons, luidsprekers, lichtfilters, reflecterende folies en dergelijke voor zijn onderzoek en beschouwt deze als minstens zo geschikt voor het bestuderen van persoonlijke relaties met oceanen als microscopen of petrischalen. In een reeks privébijeenkomsten, die Ocean Conversations en Demonstrations worden genoemd, worden de ervaringen en herinneringen van verschillende mensen aan de oceaan verkend. In openbare uitvoeringen beoogt het instituut die privégesprekken weer op te nemen en met het publiek te delen.