ONON

Hoe kunnen we vrijheid vinden als we worden onderworpen aan ‘blinde’ machinerie? Hoe kunnen we voorkomen dat we ondergeschikt worden aan deze systemen? Hoe kunnen we gebieden van het onbekende behouden waarin we niet gedefinieerd worden door externe factoren?

ONON bouwt een allegorie van onze tijd: een half menselijk, half mechanisch systeem dat de mogelijkheid biedt om te overwegen wat het betekent om een ‘gestructureerde mens’ te zijn.
ONON verkent op speelse wijze de fijne lijn tussen de stabiliteit van bestaande structuren en de tegelijkertijd fragiele en sterke menselijke binnenkant ervan. Materiële en digitale systemen bepalen steeds meer de wereld van vandaag. Om niet ondergeschikt te worden aan deze systemen, moeten we er direct mee te maken krijgen.
ONON wil de (inter)afhankelijkheid tussen het menselijk lichaam en anonieme systemen beter begrijpen.

Clément Layes is de afgelopen jaren bezig geweest met ritme als fundamenteel element in zowel het theater als in het ‘echte leven’. In de groepsvoorstelling The Eternal Return (2017) werd ritme opgevat als een fenomeen dat liminale ruimtes blootlegt, als een product van onze dagelijkse handelingen. In The Emergency Artist (2018) diende het ritme als een pauze, een element van syncopatie dat de temporele structuren van ons bestaan onderbreekt, in staat om ze op te schorten en in vraag te stellen. In ONON staan duur en continuïteit centraal in het werk, dat een verkenning wordt van de ‘longue durée’ van deze systemen en de ritmische relatie tussen persistente systemen en onze dagelijkse handelingen.