Er wordt gezegd dat in de koloniale tijd, in de Boliviaanse Andesvlakte, de kolonisten de Desaguadero rivier als duivels, als een kwaadaardig waterlichaam, bestempelden. Door de rivier “de duivel” te noemen, wilden zij haar veranderen in een plaats die vermeden, vernietigd en onttrokken moest worden. De opeenstapeling van eeuwen van voortdurende vernietiging en winning resulteerde in de voortdurende verwoestijning van de Desaguadero-rivier; de transformatie van haar lichaam van water in zout.

In The River and The Devil is Paula Almiron de gastheer van een choreografische leesruimte waarin een circulatie van woorden, geluiden, gebaren en objecten de ruïnes van een verdwijnende rivier belichaamt en verbeeldt. Wat voor (levens)vormen kunnen er ontstaan in een ruïne van zout? Hoe kunnen we ons collectief de levende wereld voorstellen in een voortdurend veranderende omgeving?

The River and The Devil is een semi-fictieve choreografie waarin de Duivel verschijnt als bewaker van de rivier. Kunnen we leren van de kracht van de Duivel als instrument voor veerkracht? Waar is de Duivel gebleven nu het water verdwenen is?

Is de Duivel in feite de ruïne die ons rest? Naar de rivier gaan was verboden, maar de mensen waren ongehoorzaam en bleven gaan…