Watchtower 

Johannes Bellinkx herinterpreteert de uitkijktoren als symbool van de mens die het landschap overziet   en overzichtelijk aan zijn voeten ziet liggen. In Watchtower wordt de deelnemer terug naar de grond geleid en tot een fysieke ontmoeting met de aarde bewogen. De bezoeker loopt in het grensgebied tussen natuurlijk landschap en artificieel/industrieel terrein, tussen het mens-gemaakte en het meer ongerepte landschap. Tijdens deze wandeling tref je verschillende constellaties, als stations, waarin je plaats kan nemen. In plaats van over het land uit te kijken, wordt je lichaam onderdeel van de grond en opent zich een auditief landschap dat niet alleen via het gehoor maar ook middels vibrerende resonantie-sprekers je lichaam bereikt. Het is een oefening in aandachtig verdwijnen en radicale bescheidenheid. In plaats van op de grond te lopen of van boven op de aarde te kijken, ga je naar binnen en leg je je oor én lijf te luisteren.