Een man woont in de stad.

Hij zit, hij ligt, hij staat, hij belt. Hij kijkt. Hij denkt, hij praat, hij fantaseert.

Hij kijkt. Hij weet met zichzelf geen blijf.

Vertrekkend vanuit het portret van een man is TOM een ode aan het kijken naar.

De voorstelling prikkelt de bezoeker om zijn rationele blik en zijn eigen, gestructureerde leven enkijkcodes los te laten. In deze cross-over vervloeien en versterken theater, beeldende kunst en soundelkaar. De voorstelling TOM toont de intimiteit en intensiteit van twee mannenlichamen in eenuitgepuurde en ogenschijnlijk eenvoudige beeldvoering.

Met TOM wil Karel Tuytschaever een taal ontwikkelen op scène waarbij het lichaam als object wordtbenaderd. Naast een artistiek proces, is deze voorstelling net zo goed een onderzoek. Dezezogenaamde art as research ontwikkelt een nieuwe beeldtaal waarin beeldende kunst enpodiumkunst elkaar stimuleren en een nieuwe vorm en verhouding opzoeken.Van hedendaagse beeldende kunst willen we alle voorstudies in het museum zien en uitgelegdkrijgen hoe het werk ontstaan is. Het is vaak het onderzoek dat bijna belangrijker is geworden dan deartistieke output. Hier is de output, TOM de voorstelling, evenwaardig aan het onderzoek.De volgorde van de stappen in het creatieproces zijn zeer bewust gekozen: (1) geluid, (2) beeld envervolgens ‘pas’ (3) belichaming. Het lichaam wordt in de voorstelling TOM ontdaan van deverantwoordelijkheid om in de eerste plaats de inhoud over te dragen. Dat creëert ruimte, nieuwevrijheid. De kijker wordt op die manier gestimuleerd om zijn eigen verhaal te maken, met delichamen als middel. De lichamen staan in functie van geluid en beeld, en de verbeelding van dekijker.Narratieve- en kijkcodes worden in vraag gesteld en ontwikkeld met het doel onze eigentijdsecommunicatie-gewoontes, die meer en meer virtueel zijn, te vertalen en te onderzoeken.TOM zoekt een nieuwe vorm van theater op die tegelijkertijd dicht bij onze dagelijkse ervaringenstaat. Het onderzoekt de relatie tussen communicatie en een noodzakelijke lichamelijkheid – wantzonder lichaam kunnen wij niet communiceren.